به نقل از خبرنگار فرهنگی ،‌ چندی پیش اولین جشنواره آگهی‌های بازرگانی در صداوسیما برگزار شد. تعداد بسیاری از مدیران به خصوص رئیس صداوسیما به نظام‌مندی و دقت به سبک زندگی و زیاد از موارد دیگر در این حوزه پافشاری کرد. در بینِ این غوغا اما یک مسئله احتمالا مغفول ماند و آن زمان‌نشناسی‌های تبلیغاتی در رادیو و یقیناً بی‌توجهی به ساختِ آگهی رادیویی می بود که یقیناً از علی بخشی‌زاده معاون صدا درمورد آن سوال کردیم.

بخشی‌زاده در این رابطه به خبرنگار تسنیم او گفت: می‌دانید که آگهی‌بازرگانی که درست و اصولی ساخته بشود حتماً اتفاقاتی را تشکیل می‌کند که حتی یک سریال و برنامه نمی توانند آن مطلب و اتفاقات را به منصه ظهور برسانند. همان گونه که شهید آوینی در کتاب آیینه جادو دارند عکس همه‌ مولفه‌های مطلب را منتقل می‌کند. می‌بینیم هنگامی یک آگهی‌بازرگانی با تعداد بالایی از فرزندان کالا یا بنگاه اقتصادی را معارفه می‌کند در عینِ تبلیغ آن بنگاه و محصول حتماً به تحکیم خانواده هم فکر کرده است. در عین‌حال تجمل و اغواگری هم می‌تواند مطلب‌هایی باشد که در صورتِ ساخت این چنین آگهی‌ها و تبلیغاتی تشکیل بشود. 

او گفت: ما در رادیو دغدغه داریم که تا این مدت بین آگهی‌های بازرگانی تلویزیونی و رادیویی تفاوتی به وجود نیامده است و الان متأسفانه همین طور است که هرچه در تلویزیون پخش می‌بشود صدایِ آن به رادیو می‌رسد. چه مقدار خوب است که آنونس اختصاصی‌ای در رادیو ساخته بشود. 

بخشی‌زاده پافشاری کرد: احتمالا یکی از دلایلی که بایستی بینِ پخش آگهی تلویزیونی و آگهی رادیویی تفاوت تشکیل بشود به این خاطر باشد که رادیو کششِ پخش آگهی‌ها را همچون تلویزیون ندارد. عنصر در تلویزیون او گفت و گو بصری و عکس است و زیاد از خلأهای تبلیغی را می‌‌پوشاند اما در رادیو مدام عنصر خیال را داریم که محتوامحور است، از این جهت همان تبلیغاتی که روی آنتنِ شبکه‌های تلویزیونی می‌رود و او گفت و گو تبلیغی را از دریچه عکس به مخاطب القا می‌کند، نباید در رادیو پخش بشود، اشکال ما این است همان آگهی پخش‌شده از طریق تلویزیون، بعضاً در رادیو تکرار می‌بشود.

اما در کنارِ این مشکل و عیب که معاون صدا به خوبی به آن اشاره کرد پخش زمان و بی‌زمان یا همان زمان‌نشناسی تبلیغات در رادیو کماکان وجود دارد و با انتقاداتی همراه است. احتمالا یکی از انتقادهای جدّی به آگهی‌های بازرگانی رادیو در برنامه‌های پرشنونده‌ای باشد که شنونده در حال پیگیری برنامه یا برنامه‌هایی پرشنونده است با نوعی از تبلیغات و آگهی بازرگانی روبه رو می‌بشود که نمی‌تواند آن را فهمیدن کند، چون نمی‌تواند در فضای رادیو این نوع تبلیغ و فضای اسپانسری (مشارکتی) را بپذیرد، این مسئله اشکال زیاد جدّی است که نوعِ جنس و فرم و محتوای تبلیغ را باید بر پایه فضای رادیو و تلویزیون درست انتخاب کنند.

کنار این اظهارنظرها و نکاتی که وجود دارد اما مدیران در رادیو و تلویزیون باید به‌سمت آگهی‌هایی بروند که هم تبلیغ را به‌درستی انجام دهد و هم تبدیل به بدسلیقگی نشود، این عبارت زمان‌نشناسی یا به‌تعهدی تبلیغات آزاردهنده، بعضی اوقات علتمی‌بشود مخاطب محتوا و آن جذابیت برنامه‌ای را که پیگیری می‌کرد در پی این تعدد آگهی‌ها و طویل‌شدن‌شان، اصطلاحاً «گم» کند.

چندین دفعه اتفاق افتاده است در تلویزیون و پخش سریال‌ها و برنامه‌های پربیننده این اتفاق بیفتد و اکنون این اشکال به رادیو هم سرایت کرده است. باید دید در سال ۱۴۰۳ روال و رویکردهای تبلیغاتی تلویزیون به چه سمت و سویی خواهد رفت، آیا همان زمان‌نشناسی‌ها و حرکت خسته‌کننده و در تعداد بسیاری اوقات حرکت غیرحرفه‌ای اتفاق خواهد افتاد؟

انتهای مطلب/