درمان با تحریک مغناطیسی امکان پذیر به بیمارانی که داروهای ضد افسردگی برای آنها بی‌تاثییر می باشند پشتیبانی کند.
محققان دانشگاه هلسینکی و استنفورد، راه حلهای دقیق‌تری را گسترش داده‌اند که می‌تواند در آینده به گسترش درمان‌های تحریک مغناطیسی مشابه با افسردگی هر فرد پشتیبانی کند.

همه بیماران مبتلا به افسردگی به دارو جواب نمی‌دهند. دو مطالعه اخیراً انتشار شده، اطلاعات بیشتری درمورد جزئیات یک درمان جانشین، همانند تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)، اراعه می‌دهد. TMS با الکتروشوک درمانی (ECT) که برای درمان افسردگی نیز منفعت گیری می‌شود، متفاوت است.

محققان دانشگاه هلسینکی و استنفورد بازدید کردند که کدام عوامل در مقصد قرار دادن TMS بر جواب‌های الکتریکی مغز تأثیر می‌گذارد. آنها حرکت یک نشانگر الکتروفیزیولوژیکی خاص را بازدید کردند. این نشانگر می‌تواند به‌گفتن یک نشانگر زیستی در آینده برای اندازه‌گیری اثربخشی درمان TMS مورد منفعت گیری قرار گیرد و درنتیجه به مقصد‌گیری و مناسب‌سازی درمان پشتیبانی کند.

«جوها گوگولسکی»، محقق فوق دکتری از دانشگاه استنفورد، هلسینکی و آلتو می گوید:
«تحریک مغناطیسی یک درمان موثر برای بیمارانی است که افسردگی آنها با دارو افت نمی‌یابد. با این‌حال، درحال حاضر، نزدیک به نیمی از این بیماران پشتیبانی قابل توجهی از TMS دریافت نمی‌کنند. نشانگر زیستی که ما مطالعه کردیم امکان پذیر به پیش‌بینی افرادی که از این درمان سود می‌برند پشتیبانی کند. ما امیدواریم در آینده، بتوانیم درمان را به‌صورت جداگانه تنظیم کنیم.»

بهینه‌سازی فردی تحریک مغناطیسی مورد قیمت است

مطالعه اول به یک نشانگر الکتروفیزیولوژیکی پرداخت که تحریک‌پذیری قشر مغز و منبع های خطای موثر بر اندازه‌گیری آن را توصیف می‌کند. محققان افراد سالم را مورد مطالعه قرار دادند تا تعیین کنند که چطور تحریک مغناطیسی موثر بر قشر جلوی مغز تاثییر می‌گذارد.

گوگولسکی می‌گوید:
«نتایج نشان داد که مقصد‌گیری سیم پیچ تحریک در تکه‌های گوناگون قشر جلوی مغز به‌طور قابل‌توجهی بر کیفیت جواب‌های الکتریکی تأثیر می‌گذارد. علاوه‌بر این، ما نشانه‌هایی اشکار کردیم که بهینه‌سازی فردی محل تحریک و زاویه سیم پیچ امکان پذیر کیفیت این متریک را زیاد تر بهبود بخشد.»

مطالعه دوم با مطمعن به همان نشانگر الکتروفیزیولوژیک در قشر جلوی مغز سروکار داشت. این مطالعه نشان داد که با اهمیت ترین عامل مؤثر بر اعتبار این روش، محل تحریک است.

گوگولسکی می‌گوید:
«قبل از این که بتوانیم درمان شخصی‌سازی شده TMS را گسترش دهیم، باید مطمعن حاصل کنیم که تحریک‌پذیری قشر جلوی مغز را می‌توان تا حد امکان در بیماران جداگانه اندازه‌گیری کرد. تا بتوانیم بر نحوه درمان TMS نظارت کنیم و ببینیم چطور تحریک‌پذیری مغز را تحول می‌دهد. نشانگر زیستی را می‌توان به‌صورت بالینی به کار برد.»

مزایا قابل دقت است، اما تحقیقات بیشتری نیاز است

تحریک مغناطیسی درحال حاضر به برخی از افراد مبتلا به افسردگی پشتیبانی می‌کند، اما به حرف های گوگولسکی، اثربخشی درمان TMS بین افراد متفاوت است. روش درمانی دقیق‌تر امکان پذیر نتایج را بهبود بخشد.

فاکتورهای احتمالی بسیاری در درمان TMS وجود دارد که می‌توان از آنها برای شخصی‌سازی فردی منفعت گیری کرد؛ همانند محل تحریک، تعداد و شدت نبض‌ها، شدت تحریک و تعداد جلسات درمانی.

عوارض جانبی TMS درمانی حداقل شامل سردرد موقت و خفیف است.

به حرف های گوگولسکی، آنچه که مطالعات تازه را قابل دقت می‌کند این است که این نقشه‌برداری سیستماتیک دقیق از جواب‌های الکتریکی قشر پیش پیشانی و قابلیت مطمعن آنها قبلاً انجام نشده می بود. محققان امیدوارند که در آینده بتوان اثربخشی درمان TMS را با اندازه گیری جواب های الکتریکی مغز در طول درمان کنترل کرد. بر پایه این اندازه‌گیری‌ها، امکان پذیر در صورت لزوم، حتی در طول درمان، تحریک را تنظیم کنید.

گوگولسکی می‌گوید: «نتایج هر دو مطالعه در آینده زمان طراحی درمان‌های تحریک مغز فردی بر پایه بیومارکرهای الکتریکی مورد منفعت گیری قرار خواهند گرفت. با این حال، قبل از اجرای راه حلهای درمانی تازه، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.»