در ۱۴ ژوئن ۱۹۶۲، ده سرزمین اروپایی یک سازمان بین‌المللی را با مقصد انجام مشترک تحقیقات علمی در فضا تأسیس کردند. بدین ترتیب کنوانسیون سازمان تازه تحقیقات فضایی اروپا (ESRO) امضا شد.

بلژیک، دانمارک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، هلند، اسپانیا، سوئد، سوئیس و بریتانیا این کنوانسیون را در پاریس امضا کردند. «پیر اوگر» به‌گفتن اولین مدیر کل ESRO منصوب شد.

دولت‌های اروپایی یک کمیسیون تدارکاتی اروپایی برای تحقیقات فضایی (COPERS) را جهت بازدید احتمالات یک تلاش مشترک تحقیقات فضایی تشکیل کرده بودند. COPERS اولین جلسه خود را در مارس ۱۹۶۱ در پاریس برگزار کرد.

اولین ماموریت آن تعریف برنامه علمی و زیرساخت‌های ملزوم سازمان مورد نظر، تنظیم بودجه آن و تهیه کنوانسیون برای امضای آن دسته از دولت‌های عضو می بود که مایل به امضای آن بودند.

وقتی که کنوانسیون ESRO برای اولین‌بار تدوین شد، هیچ ماده خاصی برای توزیع قراردادهای صنعتی بر مبنای جغرافیایی اراعه نشد.

در سومین نشست COPERS در اکتبر ۱۹۶۱، یک سند ۷۷ صفحه‌ای تهیه شد که در آن سازمان تحقیقات فضایی اروپای آینده را تشریح می‌کرد. این سند در پنج قسمت، یک مطرح کلی از ESRO، برنامه علمی، مرکز فناوری آن، مدیریت داده‌ها، محدوده‌ها و وسایل نقلیه را پوشش می‌داد.

این سازمان برنامه ماهواره‌ای علمی اروپا را در دوره ۷۳-۱۹۶۹ راه‌اندازی کرد. روال طویل و پردردسر اغاز همکاری سازمان با ELDO درنهایت در سال ۱۹۷۵ تبدیل تولد آژانس فضایی اروپا شد.