در ۱۵ مه ۱۹۹۸، ستاره‌شناسان نگاهی بی‌سابقه به نزدیک‌ترین هم‌نوع‌خواری کهکشانی به‌دست آوردند. سیاهچاله‌ای عظیم که در مرکز کهکشانی نزدیک و غول‌پیکر نهان شده‌ می بود، در یک برخورد دیدنی از کهکشانی کوچک‌تر تغذیه می‌کند.

این چنین آتش‌بازی‌هایی در اغاز کیهان، با شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها رایج می بود، اما امروزه نادر است.

روابط علت و معلولی تا این مدت اشکار نیست، اما دیدگاه‌های اراعه‌شده‌ توسط دو ابزار روی تلسکوپ فضایی هابل بینش جدیدی درمورد نیروهای قوی اعمال‌شده‌ در این گرداب پیچیده به اخترشناسان‌ داد.

محققان اعتقاد دارند این نیروها حتی امکان پذیر محور سیاهچاله عظیم را از جهت مورد انتظارش تحول داده‌ باشند.

عکس قابل مشاهده‌ دوربین میدان گسترده هابل از کهکشان ادغام‌شده‌ «قنطورس A» که NGC 5128 نیز نامیده‌ می‌شود، به وضوح یک خط تاریک غبار را مشخص می کند که کهکشانی را در برگرفته‌ است.

خوشه‌های آبی ستاره‌های تازه متولدشده‌ اشکار شده‌اند و شبح‌هایی از رشته‌های غبار با گاز درخشان نارنجی متلاشی شده‌اند. این کهکشان با ظاهری شگفت تنها در فاصله ۱۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. حاوی نزدیک‌ترین هسته کهکشانی فعال به زمین است و زمان‌ها است مثالای از یک کهکشان بیضوی است که در تاثییر برخورد با کهکشان مارپیچی کوچک‌تر از هم گسیخته‌ شده‌ است.

اخترشناسان با منفعت گیری از دید مادون قرمز هابل، برای اولین‌بار به این دیوار غبار نفوذ کرده‌اند تا دیسک پیچ‌خورده‌ای از گاز داغ را ببینند که در گرداب گرانشی سیاهچاله جارو شده‌ است.

سیاهچاله مشکوک آنقدر متراکم است که جرمی به اندازه یک میلیارد ستاره را در خود جای داده‌ است. این چنین در ناحیه کوچکی از فضا که زیاد بزرگ‌تر از منظومه شمسی ما نیست فشرده‌ شده‌ است.