به گزارش برنا؛ لویی سالیوان (Louis Sullivan)‏، معمار آمریکایی متولد ۳ سپتامبر سال ۱۸۵۶ میلادی در شهر بوستون واقع در ایالت ماساچوست ایالات متحده آمریکا می بود. از وی به گفتن پدر آسمانخراش‌ها و این چنین پدر مدرنیسم یاد می‌شود.

لویی سالیوان (Louis Sullivan) گرچه تحصیلات پراکنده‌ای در حیطه‌های گوناگون داشت، اما جوانی نابغه می بود. وی در سال ۱۸۷۲ میلادی و در سن ۱۶ سالگی از دبیرستان فارغ التحصیل شد و در MIT (موسسه فناوری ماساچوست و تنها مدرسه‌ی معماری آن دوران – دانشگاه هنر پاریس) پذیرفتن گرفت، اما بی‌قراری و شور و شوق وی علتشد در آخر همان سال از مدرسه انصراف دهد و دو دوره کارآموزیِ مختصر زمان را گذراند.

وی در ابتدا در نزد معماری به نام فرانک فورنس (Frank Furness) در فیلادلفیا مشغول به کار شد. رکود اقتصادی سال ۱۸۳۱ میلادی، تعداد بسیاری از زحمات فرانک فورنس (Frank Furness) را بر باد داد و او به واسطه مشکلات مالی ناچار به اخراج سالیوان شد.

بد نیست بدانید از فرانک فورنس (Frank Furness)، معمار آمریکایی چیزی در نزدیک به ۶۰۰ ساختمان بر جای مانده است. پروژه‌هایی چون ساختمان Provident Life & Trust Company در فیلادلفیا، بانک جرارد تراست اکسچنج، ایستگاه راه آهن براد استریت، مهمانسرای برین ماور و…

سپس از آن سالیوان به شیکاگو رفت تا در جریان ساختمان سازی آن شهر که بعد از وقوع یک آتش سوزی گسترده در سال ۱۸۷۱ میلادی اغاز شده می بود، شانس خود را بیازماید. 

سالیوان در نزد مهندس معماری به نام ویلیام لوبارون جنی (William LeBaron Jenney) مشغول به کار شد. ویلیام لوبارون جنی (William LeBaron Jenney)، معمار آمریکایی قرن نوزدهم میلادی نیز در پاریس تحصیل کرده می بود و در شهر شیکاگو واقع در ایالت ایلینوی ایالات متحده آمریکا مشغول به کار شده می بود. وی برای نخستین بار از تیرچه‌های فولادی در ساختمان سازی مرتفع منفعت گیری کرد و یکی از معماران مکتب معماری شیکاگو می بود.

در تابستان سال ۱۸۷۴ میلادی، لویی سالیوان (Louis Sullivan) به اروپا سفر کرد و در مدرسه Beaux- Arts پاریس ثبت نام کرد؛ جایی که در آن یک سال ماند و گشت و گذار کوتاهی به فلورانس و رم داشت. بعد از برگشت به شیکاگو، در حالی که تا این مدت هجده سالگی اش همه نشده می بود دوره‌های کوتاهی را به گفتن نقشه‌کش در چندین دفتر معماری در کنار معماران مختلفی گذراند تا این که در سال ۱۸۷۹ دانکمار ادلر (Dankmar Adler) مهندس و معمار آمریکایی مشهور آن زمان، سالیوان را استخدام کرد و یک سال سپس او را در شرکت خود شریک کرد. این اتفاق سرآغاز دوران پیشرفت و پیروزی سالیوان می بود.

ثمره همکاری ۱۵ ساله‌ی او بادانکمار ادلر، بنای بیشتر از ۱۰۰ ساختمان در شهر‌های شیکاگو، نیویورک، سنت لویی و بوفالو می بود که از نظر زیبایی شناسی، علاوه بر ظاهری مدرن، دارای تزئینات نیز بودند. 

از جمله بنا‌های ساخته شده توسط آن‌ها می‌توان به مطرح و اجرای تالار سخنرانی شهر شیکاگو در سال ۱۸۸۹ میلادی اشاره کرد که در آخر پروژه، سالیوان و آدلر طبقه بالای این ساختمان را به گفتن آتلیه خود انتخاب کردند. 

از دیگر پیروزی‌های این دو شریک می‌توان به طراحی و ساخت ساختمان واگن سازان (Wainwright Building) در سنت لویی اشاره کرد که اولین آسمانخراش تاریخ معماری جهان به حساب می اید.

لویی سالیوان اولین معماری است که روش صحیح منفعت گیری از اسکلت فلزی در ساختمان‌های بلند و مزایای آن را به نحوه بهینه‌ای مورد منفعت گیری قرار داد. 

از آنجایی که در ساختمان‌هایی که با اسکلت فلزی بنا خواهد شد طبق معمولً غیر یک یا دو دهنه دیوار برشی در دیگر نقاط ساختمان نه تنها عضو باربری وجود ندارد که به گفتن مثال از دیوار‌های ساختمان فقط به علت پوشندگی و محافظت سرمایی گرمایی منفعت گیری می‌شود و هیچ خاصیت باربری ندارد.

سالیوان با علم به این مسئله، در ساختمان‌های بلند از پنجره‌هایی با ابعاد بزرگ منفعت می‌برد که نه تنها علتروشنایی زیاد تر فضای داخلی می‌شد که با حذف دیوار‌ها و ضخامت پائین شیشه‌های پنجره سطح سودمند ساختمان افزایش یافت.

دقت سالیوان به مزایای اسکلت فلزی جهت شد محدودیت‌های دست و پاگیر مهندسی که همیشه بر سر راه طراحان معمار وجود داشته است تا حدی از بین برود و این تحولی شگرف در معماری مدرن را علتشد.

ملزوم به اشاره است که لویی سالیوان (Louis Sullivan) از تزئینات به طور محدود بر روی ساختمان‌های خود منفعت گیری کرد و در این عرصه تحت تاثییر نهضت هنر نو در اروپا می بود، ولی در کتاب خود به نام سخن بگویید‌های کودکستانی در سال ۱۹۰۱ میلادی، منفعت گیری از هرگونه تزئینات در ساختمان را رد کرده می بود.

این چنین لویی سالیوان استاد محبوب فرانک لوید رایت، معمار افسانه‌ای آمریکایی بوده است. فرانک لوید رایت کار معماری را در شرکت آدلر – سالیوان اغاز کرد. 

در سال ۱۸۹۰ میلادی لویی سالیوان (Louis Sullivan) یکی از ۱۰ معمار منتخبی می بود که برای اجرای ساختمان نمایشگاه جهانی کلمبیا که قرار می بود در سال ۱۸۹۳ میلادی در شیکاگو برگزار شود، انتخاب شد؛ ساختمانی که سپس‌ها «شهر سفید» لقب گرفت. 

لویی سالیوان (Louis Sullivan) در دورانی که به طور مداوم درمورد نظریات و فلسفه‌ی معماری می‌نوشت، در ۱۸۹۴ میلادی دیدگاه خود راجع به بی‌منفعت بودن نظام آموزش معماری را نقل کرد و او گفت: به جای این که تبدیل روشنی ذهن شود، به آن اجازه رشد نمی‌دهد و در عین حال زیاد تر علتمی‌شود که ذهن به سمت تاریکی و کسلی سوق اشکار کند.

اصل تبعیت فرم از کارکرد نیز نخستین بار در سال ۱۸۹۶ میلادی توسط لویی سالیوان (Louis Sullivan) در مقاله‌ای با گفتن ” بازدید هنری یک ساختمان اداری بلند ” نقل شد.

آثار سالیوان از فرم‌های خطی، مستطیلی و همزمان تزئینات سنگین و پر آب و تاب منفعت برده است. در وقتی که تکنولوژی تازه، ساخت بنا‌های بلندتر در قیاس‌ی با قبل را ممکن کرده می بود، لویی سالیوان سبک بوزاری متمرکز روی فرم‌های افقی را به طراحی بنا‌های عمود محور تحول داد.

این اتفاق قطعا در ادامه باور او حوالی بنا‌های بلند به این نوشته می بود که هر سانتی متر از یک بنای بلند که با صلابت به اوج می‌رود، از پایین تا بالا یک کل واحد می‌باشد و هیچ خطی با این کلیت در تضاد نیست.

شرکت تراکوتا میدلند و تعداد بسیاری شرکت‌های دیگر رقیب، بنا‌های سالیوانسکی (متاثر از معماری لویی سالیوان) بسیاری به خصوص در محدوده تجاری شیکاگو ساخته اند.

شراکت آدلر و سالیوان بعد از اجرای فروشگاه زنجیره‌ای کارسون پیری اسکات به پایان رسید و در پی انحلال شرکت، او یک دوره‌ی بیست ساله را با سیری نزولی چه در عرصه مالی و چه عرصه احساسی سپری کرد. از او به پاس کوششها و زحمات زیاد در هنر معماری بار‌ها تقدیر شد و در سال ۱۹۲۲ به گفتن یک طراح خبره از مسابقه‌ای که برای مطرح و اجرای «برج تریبیون» برگزار شده می بود شدیداً انتقاد کرد. یک برج با اسکلت فلزی و نمایی از سنگ که ساختمان‌های سنگی معماری گوتیک را تداعی می‌کرد، اما سالیوان یک تحریف بزرگ تاریخی را در طراحی آن کشف کرده می بود.

سرانجام لویی سالیوان (Louis Sullivan) در ۱۴ آوریل سال ۱۹۲۴میلادی در شهر شیکاگو واقع در ایالت ایلینوی ایالات متحده آمریکا درگذشت. 

شاگرد او فرانک لوید رایت مراسم تدفین این معمار بزرگ را که در زمان مرگ، فقیر و تنها در اتاق هتلی در شیکاگو درگذشته می بود، به طور آبرومندانه برگزار کرد. اکنون که سال‌ها از مرگ او می‌گذرد، تا این مدت تاثییر تفکرات این اولین معمار پیشرو در معماری جهان به چشم می‌خورد.

آثار لویی سالیوان

* طراحی و اجرای تالار سخنرانی شهر شیکاگو در سال ۱۸۸۹

• ساختمان واگن سازان (Wainwright Building) در سنت لویی که اولین آسمان خراش جهان نامیده می‌شود

• * ساختمان شهر سفید

  * ترمینال شیکاگو

  * دروازه طلایی

  * فروشگاه زنجیره‌ای کارسون پیری اسکات

  * بنیانگذار مدرسه معماران شیکاگو

  * خانه بابسون (Babson House-۱۹۰۷)

  * بانک ملی کشاورزان (National Farmers Bank-۱۹۰۸)

  * کلیسای سنت پل (St. Paul’s Church-۱۹۱۴)

  * نمای ساختمان آدوتریوم در شیکاگو که دانشگاه روزولت جاری است (ساخت با همکاری آدلر)

  * خانه جورج هاروی در سال ۱۸۸۸

  * تالار استاندارد شیکاگو در سال ۱۸۸۸

  * کلیسای پیلگریم باپتیسیت در سال ۱۸۹۱

  شعار لویی سالیوان این می بود: «فرم تابع کارکرد است».