به گزارش برنا؛ پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید (CO۲) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، به این علت باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای زیاد تر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه گمان انتشار کردن زیاد تر آنهاست؛ به این علت باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار کردن ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده می بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-۱۹، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چطور می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات تازه به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این سوال داده است که چطور و چرا ویروس‌های تنفسی حاضر در هوا برای زمان طویل‌تری در فضا‌های بسته باقی می‌همانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در بین است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-۱۹ موسوم به SARS-CoV-۲ همانند دیگر ویروس‌ها، از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در فهمیدن ما از این است که دقیقاً چطور و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر این که چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید (CO۲) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO۲ تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO۲ به گفتن شاخصی برای خطر انتقال ویروس منفعت گیری شود.

در اینجا ما باید مقداری عمیق‌تر به بازدید تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به گفتن مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی می باشند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO۲ تحول می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی همانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO۲ در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که فکر می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بازدید می‌کنند که آیا غلظت CO۲ محیط بر پایداری ویروس‌های حاضر در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-۱۹ از مانیتور‌های سنجش CO۲ برای تخمین تهویه ساختمان منفعت گیری شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی نزدیک به ۴۰۰ تکه در میلیون (ppm) کربن دی اکسید است. در فضا‌های داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ ppm است. در فضا‌های دارای تهویه ضعیف، غلظت CO۲ می‌تواند از ۲۰۰۰ ppm زیاد تر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از ۵۰۰۰ ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تحول غلظت CO۲ در هوا بین ۴۰۰ ppm و ۶۵۰۰ ppm، ربط بین غلظت CO۲ و زمان وقتی که ویروس‌های حاضر در هوا عفونی می‌همانند را قبول کردند.

در قیاس با CO۲ معمولی جو که نزدیک به ۵۰۰ ppm است، افزایش متوسط در CO۲ از ۴۰۰ ppm به ۸۰۰ ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب تبدیل افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-۲ از جمله دلتا، بتا و اومیکرون بعد از دو دقیقه شد. ضمن این که تفاوتی در مقدار عفونت و سرایت‌پذیری بین ۸۰۰ و ۶۵۰۰ ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO۲ عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-۲ در طول زمان تأثیر گذاشت. در قیاس با هوای معمولی، وقتی که غلظت کربن دی اکسید ۳۰۰۰ ppm می بود (شبیه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها بعد از ۴۰ دقیقه تقریباً ۱۰ برابر زیاد تر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا اتفاقات‌های اَبَرپخش‌کننده امکان پذیر تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-۲ به گمان زیادً عامل مهم عفونت است. CO۲ هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند همانند یک اسید عمل می‌کند. این علتمی‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با شدت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه پیشنهاد پژوهشگران برای افت عفونت ویروسی یک پیشنهاد ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین علت است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی افت موثر است، چون هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم علتمی‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با دقت به تمرکز جهانی بر افت CO۲ جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیشتر از ۵۵۰ ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامد‌های گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: به این علت، این یافته‌ها پیامد‌های گسترده‌تری نه تنها در فهمیدن ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه این که چطور تغییرات در محیط ما امکان پذیر گمان همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

او گفت: داده‌های مطالعه ما مشخص می کند که افزایش سطح CO۲ در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال دیگر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش زمان وقتی که آنها در هوا عفونی می‌همانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications انتشار شده است.