۵ آوریل ۲۰۰۲، دانشمندان اظهار کردند که تعداد سیارک‌های منظومه شمسی امکان پذیر زیاد تر از آنچه قبلاً فکر می‌شد باشد.

این یافته‌ بر پایه اولین جستجوی سیستماتیک برای این اجرام در مادون قرمز، با رصدخانه فضایی فروسرخ (ISO) می بود.

جست‌وجوی سیارک عمیق ISO مشخص می کند که بین ۱.۱ میلیون تا ۱.۹ میلیون سنگ فضایی بزرگ‌تر از یک کیلومتر قطر در کمربند مهم سیارک‌ها وجود دارد که تقریباً دو برابر زیاد تر از آنچه قبلاً فکر می‌شد، است.

با وجود این که سیارک‌ها در منظومه‌شمسی خودمان قرار دارند، مطالعه سیارک‌ها از کهکشان‌های زیاد دور دشوارتر است. با اندازه‌های تا هزار کیلومتر قطر، درخشندگی این اجرام سنگی امکان پذیر در عرض چند دقیقه به‌طور قابل‌توجهی متفاوت باشد.

ابزار جست‌وجوی سیارک عمیق این تلسکوپ (IDAS)، اولین جست‌وجوی سیستماتیک برای این اجرام با تمرکز بر سیارک‌های کمربند مهم محسوب می‌شود.

از آنجایی‌که نمی‌توان به سادگی تلسکوپ را روی کل کمربند مهم قرار داد و شمارش کرد، اخترشناسان مناطق خاص کمربند را انتخاب می‌کنند و سپس از یک مدل نظری برای برون‌یابی داده‌ها به کل کمربند منفعت گیری می‌کنند.

«ادوارد تدسکو» و «فرانسوا دزرت» دو دانشمندی می باشند که مناطق مهم انتخاب‌شده‌ کمربند خود را در سال ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ با ISO مشاهده کردند.

آنها دریافتند که در ناحیه میانی کمربند، چگالی سیارک‌ها بزرگ‌تر است. سپس، مدلی که توسط تدسکو و اخترشناسان تشکیل شد، به آنها اجازه داد تا کل جمعیت سیارک‌ها را در کمربند مهم تخمین بزنند: بین ۱.۱ میلیون تا ۱.۹ میلیون سیارک با قطر بزرگ‌تر از ۱ کیلومتر.

تلسکوپ فضایی فروسرخ ISO، از نوامبر ۱۹۹۵ تا مه ۱۹۹۸ کار کرد. ISO به‌گفتن یک رصدخانه بی‌سابقه برای نجوم فروسرخ، نزدیک به ۳۰۰۰۰ رصد علمی انجام داد.