۳۱ مارس ۱۹۷۰، ماهواره اکسپلورر ۱ بعد از سپری‌کردن ۱۲ سال در مدار، مجدد داخل جو زمین شد.

اکسپلورر ۱ اولین ماهواره‌ای می بود که توسط ایالات‌متحده در سال ۱۹۵۸ پرتاب شد. این مأموریت به‌جستوجو دو ماهواره اول بشر، اسپوتنیک ۱ و اسپوتنیک ۲ می بود که هر دو توسط اتحاد جماهیر شوروی پرتاب شد و مسابقه فضایی را در طول جنگ سرد بین دو سرزمین اغاز کرد.

کاوشگر طی مدتی که در فضا می بود داده‌های ابزار دقیق شمارش پرتوهای کیهانی را گزارش می‌کرد. فضاپیما توسط این گزارش‌ها تبدیل به اولین ماهواره‌ای شد که توانست کمربند تشعشعی ون آلن را شناسایی کند.

این کشف به‌گفتن یکی از اکتشافات برجسته سال بین‌المللی ژئوفیزیک در نظر گرفته شد. کمربند ون آلن منطقه‌ای در اطراف زمین است که در آن ذرات باردار خورشید توسط میدان مغناطیسی زمین به دام می‌افتند.

آشکارساز میکروشهاب‌سنگ کاوشگر نیز ۱۴۵ برخورد غبار کیهانی را در ۷۸,۷۵۰ ثانیه شناسایی کرد. آزمایشاتی که توسط این ماهواره انجام شد، بعداً توسط کاوشگر اکسپلورر ۳ ادامه اشکار کرد.

اکسپلورر ۳ علاوه‌ بر تجهیزاتی که طی این مأموریت همراه فضاپیما می بود، یک دستگاه ضبط داده‌ نیز داشت.

اکسپلورر ۱ داده‌ها را تا وقتی که باتری‌های آن بعد از چهار ماه همه شد، برمی‌گرداند. اما تا سال ۱۹۷۰ در مدار باقی ماند.