۳۰ مارس، ۲۳۹ سال قبل از میلاد، اولین گذر ثبت‌شده از دنباله‌دار هالی توسط ستاره‌شناسان چینی انجام شد. این رصد در تواریخ و کتاب‌های شرح وقایع Shih Chi و Wen Hsien Thung Khao ثبت شده‌اند.

دنباله‌دار هالی

مدار بیضوی و ۷۵ ساله هالی آن را هنگامی که دور خورشید می‌چرخد و در جهت ناموافق چرخش سیارات حرکت می‌کند به فراتر از مدار نپتون و در داخل مدارهای زمین و زهره می‌رساند.

این اولین دنباله‌داری می بود که با گفتن گردش تناوبی شناخته شد. گردش تناوبی یعنی جسمی حرکت خود در مداری اشکار را تکمیل کند.

دوره ۷۵ ساله هالی آن را به دنباله‌داری تبدیل می‌کند که هر فرد می‌تواند در طول عمرش دوبار مشاهده کند.

با وجود این که دنباله‌دار هالی چندین دفعه توسط افراد گوناگون در جهان رصد شد، هیچگاه به‌گفتن یک جسم بازگشتی شناخته نشد.

ادموند هالی بریتانیایی اولین کسی می بود که در سال ۱۷۰۵ پیش‌بینی کرد دنباله‌داری که در سال ۱۶۸۲ بر فراز لندن ظاهر شد مجدد در سال ۱۷۵۹ ظاهر می‌شود.

این چنین ادعا کرد که این همان دنباله‌داری است که در سال‌های ۱۶۰۷ و ۱۵۳۱ ظاهر شد. به همین علت هم این دنباله‌دار با نام هالی، بعد از مرگ او نام‌گذاری شد.

اهمیت رصد توسط ستاره‌شناسان چینی

مشاهدات ستاره‌شناسان چینی از دنباله‌دار هالی برای اخترشناسان، به علت جایگاه مهمی که این دنباله‌دار در فهمیدن رو به رشد آنها از این جرم آسمانی داشت، از اهمیت اختصاصی‌ای برخوردار است.

محاسبه رایانه‌ای مدارهای قبل هالی، نمی‌توانست در سال ۸۳۷ میلادی ادامه یابد. چون یک حضیض توسط دنباله‌دار، محاسبه مدارهای قبل از آن را نادرست می‌کرد.

محققان با اندازه‌گیری‌های دقیق اروپایی از سال‌های ۱۷۵۹، ۱۶۸۲ و ۱۶۰۷ میلادی اغاز کردند و به محاسبه تاریخ‌های قدیمی‌تر پرداختند. بااین‌حال، هیچ اطلاعات دقیق اروپایی نزدیک به سال ۸۳۷ میلادی وجود نداشت.

به این علت آنها به اسبق ستاره‌شناسان چینی نگاه کردند و توانستند تخمین خوبی از حضیض هالی برای آن سال به‌دست آوردند.

یقیناً رصد هالی توسط ستاره‌شناسان چینی، اولین مشاهده از این دنباله‌دار نیست. مطالعه فرد دیگر (بر پایه مدل‌های مدار هالی) اولین مشاهدات را به ۴۶۶ سال قبل از میلاد برمی‌گرداند و ادعا می‌کند که عبور این جسم توسط یونانیان باستان ثبت شده‌ است.