۱۸ مارس ۱۹۶۵ اولین راهپیمایی فضایی توسط فضاپیمای شوروی، وسخود ۲ انجام شد. ووسخود ۲ که حامل «الکسی لئونوف» و «پاول بلیایف» می بود، در ۱۸ مارس به فضا پرتاب شد. در گردش مداری دوم، لئونوف فضاپیما را درحالی‌که تا این مدت به آن متصل می بود، ترک کرد.

وسخود ۲

وسخود ۲ یک مأموریت فضایی متعلق به شوروی می بود که نقطه عطف فرد دیگر در اکتشافات فضایی تشکیل کرد.

فضاپیماهای وسخود بازسازی‌شده‌ از فضاپیمای وستوک با یک موشک پشتیبان سوخت جامد بودند که در بالای ماژول فرود نصب شده می بود. صندلی جهشی وستوک برداشته‌ شد و دو صندلی جانشین آن اضافه شد.

هیچ امکاناتی برای فرار خدمه درصورت پرتاب یا فرود اضطراری وجود نداشت. یک موشک ترمز سوخت جامد نیز به خطوط چتر نجات اضافه شد تا امکان فرود نرم‌تر فراهم شود.

راهپیمایی لئونوف

فضاپیمای وسخود دارای یک قفل هوای بادی می بود که در مدار قرار داشت. الکسی لئونوف لباس فضایی پوشید و فضاپیما را ترک کرد درحالی‌که پاول بلیایف، داخل آن باقی ماند.

لئونوف راهپیمایی فضایی خود را ۹۰ دقیقه بعد از مأموریت در آخر اولین گردش مداری اغاز کرد. راهپیمایی فضایی لئونوف ۱۲ دقیقه و ۹ ثانیه به طول انجامید و از شمال مرکزی آفریقا (شمال سودان/جنوب مصر) اغاز شد و بر فراز سیبری شرقی آخر یافت. لئونوف گزارش داد که از تنگه جبل الطارق تا دریای خزر به پایین نگاه کرده و دیده است.

او اولین کسی می بود که از یک فضاپیما در فضا بالا رفت. لئونوف درحالی‌که بیرون از فضاپیما می بود، عکس‌های متحرک گرفت و حرکت در خارج از فضاپیما را تمرین کرد.

تنها چند ماه بعد از این راهپیمایی فضایی نیز، ایالات‌متحده فضانوردی را طی جمینای ۴ به خارج از فضاپیما فرستاد.

مشکلات مأموریت

اگرچه لئونوف توانست راهپیمایی فضایی خود را با پیروزی به آخر رساند، اما این کار با مشکلاتی مواجه می بود. تنها ماموریت لئونوف این می بود که یک دوربین را به انتهای قفل هوا وصل کند تا پیاده‌روی فضایی خود را ضبط کند و از فضاپیما عکس بگیرد. او بدون هیچ مشکلی دوربین را وصل کرد.

بااین‌حال، هنگامی که تلاش کرد از دوربین عکاسی روی سینه‌اش منفعت گیری کند، لباس فضایی بادکنکی شده می بود و او نمی‌توانست به سمت کلید شاتر روی پایش برسد. او بعد از ۱۲ دقیقه و ۹ ثانیه فهمید شد که لباسش سفت هم شده‌ است، تا جایی که نمی‌تواند مجدد داخل قفل هوا شود.

او ناچار شد مقداری از سختی لباس فضایی را تخلیه کند تا بتواند مفاصل خود را خم کند. اما درنهایت ایمنی لباس‌ها به زیر حد استاندارد رسید. لئونوف عمل خود را در رادیو گزارش نکرد تا دیگران را دلواپس نکند، اما رادیو و تلویزیون دولتی شوروی قبلاً پخش زنده خود را از فضاپیما متوقف کرده می بود. این چنین اظهار کرده بودند که مأموریت با مشکلاتی مواجه شده است.

لئونوف بعدها او گفت که اگر نمی‌توانست داخل ووسخود ۲ شود، قرص انتحاری داشت و بلایف ناچار می‌شد او را در مدار رها کند.

به‌جستوجو همه این‌ موارد، یک ورود مجدد دردسرساز که به‌علت نقص سیستم فرود خودکار می بود فضانوردان را ناچار به منفعت گیری از پشتیبان دستی کرد. فضاپیما به‌قدری تنگ می بود که دو فضانورد که هر دو لباس فضایی پوشیده‌ بودند، بعد از جهت‌دهی برای ورود مجدد نتوانستند به صندلی‌های خود بازگردند تا مرکز جرم کشتی را به زمان ۴۶ ثانیه بازگردانند.

درنتیجه ماژول مداری به‌درستی از ماژول فرود جدا نشد که علتشد وسیله نقلیه برگشتی به‌شدت بچرخد تا وقتی که دو ماژول در ۱۰۰ کیلومتری از هم جدا شوند.