یافته‌های تازه پژوهشگران آموزش مشخص می کند کوچک‌کردن کلاس درس نمی‌تواند به افزایش نمرات و انعطاف‌پذیری دانش‌آموزان خانواده‌های کم‌درآمد پشتیبانی کند. افت تعداد شاگردان در یک کلاس حتی احتمالا مانع از این شود که آن‌ها بهترین کارکرد خود را داشته باشند.

نتایج این چنین نشان خواهند داد که افزایش تعداد معلمان نمی‌تواند به بهبود کارکرد درسی دانش‌آموزان فقیرتر کمکی کند. درعوض، آن‌ها می‌گویند که معلمان باید زیاد منظم باشند و خبرگی خود را در جهت بهبود یادگیری دانش‌آموزان منفعت گیری کنند.

نتایج این پژوهش با بازدید داده‌های بیشتر از ۲,۷۰۰ دانش‌آموز دبیرستانی ژاپنی و چینی با خانواده‌های کم‌درآمد حاصل شده‌اند. پژوهشگران می‌گویند که سیاست‌گذاران آموزش باید روی معلمان باکیفیت اندوخته‌گذاری کنند و منبع های مالی را برای کم‌کردن تعداد دانش‌آموزان کلاس‌های درس هدر ندهند.

معلمان باکیفیت که می‌توانند به‌خوبی از راه حلهای آموزش منفعت گیری و نظم کلاس را برقرار کنند، انعطاف درسی را در دانش‌آموزان افزایش خواهند داد. برعکس، پافشاری بی‌مورد روی افت دانش‌آموزان یک کلاس کمکی به افزایش انعطاف نمی‌کند. کلاس‌های کوچک حتی می‌توانند معایبی برای انعطاف داشته باشد.

انعطاف درسی عبارت است از توانایی دانش‌آموز برای مقاومت در برابر ناملایمات و کارکرد خوب در مدرسه. این انعطاف ثابت نیست و می‌توان آن را تحول داد و به اتفاقاتی که درون مدارس و کلاس‌ها رخ می‌دهد بستگی دارد.

عوامل مؤثر در کارکرد دانش‌آموزان

پژوهشگران به مطالعه کیفیت تحصیل و خصوصیات ۱,۵۹۴ دانش‌آموز رشته‌های علمی در ژاپن و ۱,۱۱۴ دانش‌آموز در منطقه ماکائو چین پرداختند. همه انها این دانش‌آموزان از خانواده‌های کم‌درآمد بودند و ۱۵ تا ۱۶ سال سن داشتند. جمعیت کلاس‌های آن‌ها از ۱۵ تا ۵۰ نفر متغیر می بود.

دانش‌آموزان در سه دسته با انعطاف پایین، متوسط و بالا قرار گرفتند. پژوهشگران می‌خواستند بدانند کدام‌یک از عوامل کلاس درس، منبع های مدرسه و فرهنگ مدرسه در قرارگرفتن دانش‌آموزان در دسته با انعطاف بالا مؤثر است.

همه دانش‌آموزان در برنامه بین‌المللی برسی دانش‌آموزان (PISA) شرکت کرده بودند. این برنامه توانایی دانش‌آموزان را برای منفعت گیری از توانایی‌های خواندن، ریاضی و دانش علمی برسی می‌کند. PISA این چنین عوامل بسیاری نظیر نظم معلم و سطح حمایتاز دانش‌آموزان را بازدید می‌کند. انگیزه و اضطراب دانش‌آموزان زمان برسی نیز درنظر گرفته می‌شود.

یک-سوم دانش‌آموزان سطح انعطاف بالایی داشتند، یک-چهارم پایین و بقیه متوسط. دانش‌آموزان با انعطاف بالا دیدگاه زیاد مثبتی به مدرسه، علم و شغل آینده خود داشتند. آن‌ها در قیاس با دیگر دانش‌آموزان زمان بیشتری را برای یادگیری علم صرف می‌کردند، اما برای امتحان‌ها اضطراب داشتند.

معلمان علم و راه حلهای تدریس آن‌ها نقشی حیاتی در انعطاف دانش‌آموزان دارند. یافته‌ها نشان خواهند داد که دانش‌آموزان از نظم کلاس، دستورالعمل‌های درسی معلم، تدریس سوال‌محور و حمایتمعلم منفعت می‌برند. در ژاپن، با اهمیت ترین عامل انعطاف بالا تدریس سوال‌محور و در ماکائو، دستورالعمل‌های معلم می بود.

کوچک‌بودن کلاس در ماکائو تأثیری روی انعطاف نداشت و در ژاپن تأثیر منفی داشت. در ژاپن، تنها یک رده افزایش اندازه کلاس علتبهبود ۱٫۲ برابری نمرات دانش‌آموزان می‌شد.

یافته‌های دیگر این مطالعه می‌گویند که بدرفتاری در کلاس درس و در مدرسه انعطاف دانش‌آموزان را افت می‌دهد.

این مطالعه به معلمان می‌گوید که باید دانش‌آموزان را برای مراعات از قواعد کلاس و نگه داری نظم راهنمایی کنند. این چنین آن‌ها باید دروس را مشابه با نیازهای دانش‌آموزان آماده کنند.