KAI KF – ۲۱ Baromae یک هواپیمای چندمنظوره پیشرفته ساخت کره جنوبی و اندونزی است که قرار است در سال ۲۰۲۶ داخل خدمت شود. بدنه این هواپیما پنهانکارتر از هواپیماهای نسل چهارم است، اما قابلیت های آن در قیاس با جنگنده نسل پنجم محدود است. در اینجا فهرستی از حقایق در رابطه این جت جنگنده تازه تهیه کرده ایم.

۱- نام Boramae برای آن انتخاب شده است

در آوریل ۲۰۲۱ و در جریان رونمایی از اولین نسخه اولیه نام Boramae برای این جنگنده انتخاب شد که به معنی شاهین جوان یا شاهین جنگجو است

اولین نمونه اولیه این هواپیما در آوریل ۲۰۲۱ تکمیل شد و مراسم رونمایی آن در مقر شرکت سازنده در فرودگاه ساچئون برنامه ریزی شد. در جریان اتفاقات رونمایی، این هواپیما Boramae نامگذاری شد که به معنی شاهین جوان یا شاهین جنگجو است.

بعد از تست های متعدد زمینی، این هواپیما برای برنامه آزمایش پرواز خود آماده می بود. اولین آزمایش پرواز در ژوئیه ۲۰۲۲ انجام شد. شرکت سازنده تصمیم دارد تحویل این هواپیما را در سال ۲۰۲۶ اغاز کند. این شرکت هواپیماسازی تصمیم دارد تا سال ۲۰۲۸ حداقل ۴۰ فروند از این نوع هواپیما را تحویل دهد. مقصد کره جنوبی بکارگیری بیشتر از ۱۲۰ فروند هواپیما تا سال ۲۰۳۲ در نیروی هوایی خود است. این هواپیما برای صادرات نیز در دسترس خواهد می بود و ارتش های خارجی می توانند جت ساخت کره جنوبی را خریداری و در ناوگان خود مستقر کنند.

۲- برنامه ریزی چند دهه ای

ساخت این جنگنده برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ اظهار شد

گسترش این هواپیما برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ توسط دولت کره جنوبی معارفه شد تا جانشین F-4D/E Phantom II و F-5E/F Tiger II های قدیمی شود. یک سال سپس، تحقیق و گسترش روی جنگنده ای که قرار می بود پیشرفته ترین هواپیمای جهان از لحاظ تکنولوژیک در دسته هواپیماهای جت باشد، اغاز شد. این پروژه زیاد بلندپروازانه می بود و با تاخیرهای متعدد در طراحی و گسترش روبه رو شد.

در سال ۲۰۱۰، شرکت هوافضای اندونزی با خرید ۲۰ درصد سهام به این برنامه پیوست. اندونزی این چنین متعهد به خرید نزدیک به ۲۵ درصد از ۲۰۰ هواپیمای برنامه ریزی شده شد.در حالی که ترکیه علاقه خود را برای خرید ۲۰ درصد باقی مانده از این برنامه نشان داده می بود، این خرید وفروش به علت درگیری بر سر کنترل به نتیجه نرسید. شرکت های خصوصی داخلی و بین المللی، از جمله صنایع هوافضای کره، ۲۰ درصد باقی مانده از سهام این برنامه را به دست آوردند.

۳- قابلیت های آن به شدت افت یافت

یک جنگنده نسل ۴.۵ با قابلیت های پنهانکاری محدود است

این هواپیما در ابتدا قرار می بود زیاد برتر از جنگنده F – ۱۶ ساخت آمریکا باشد. طراحان تصمیم داشتند KAI KF – ۲۱ را با ۵۰ درصد برد جنگی زیاد تر و ۳۴ درصد طول عمر زیاد تر بدنه نسبت به F – ۱۶، زیاد توانمند کنند. این چنین جنگنده کره ای به گونه ای طراحی شده می بود که تنها یک صندلی و دو موتور داشته باشد تا قابلیت های مورد نظر را محقق کند.

با این حال، این مطرح برای اجرا بیشتر از حد بلندپروازانه و پیچیده شد. علاوه بر این، پیشنهاد های طراحی اولیه نیازمند ۵۰،۰۰۰ پوند (۲۰۰،۰۰۰ نیوتن) نیروی رانش از این دو موتور می بود. نیروی هوایی جمهوری کره (ROKAF) در این نوشته مداخله کرد و طراحی را به یک هواپیمای نسل ۴.۵ تنزل داد. علاوه بر این، قابلیت های پنهانکاری نیز به حداقل خود رسیدند.

۴- محفظه داخلی سلاح ندارد

این جنگنده نمی تواند در محفظه های داخلی خود سلاح حمل کند

در حالی که الزامات طراحی اولیه هواپیما افت یافته می بود، طراحی جاری (و نمونه اولیه هواپیما) نسبت به هواپیمای نسل چهارم پنهانکارتر باقی ماند. با این حال، این هواپیما دارای هیچ گونه محفظه سلاح داخلی نیست. بسته به نوع، KAI KF – ۲۱ دارای ۹ تا ۱۰ نقطه سخت خارجی برای تسلیحات است.

در حالی که اطلاعات زیاد محدودی در رابطه تسلیحات بالقوه در هواپیمای KF – ۲۱ حاضر است، فکر بر این است که این هواپیما تجهیزبه مسلسل های پیشرفته، بمب ها و موشک های هوا به هوا باشد. این هواپیما دارای قابلیت های چندمنظوره از جمله رهگیری، کروز با شدت بالا و قابلیت های جنگ الکترونیک است. قابل ذکر است که کره جنوبی ناچار می بود زیاد تر فناوری های جنگی، ارتباطی و راداری این جنگنده را در داخل سرزمین بسازد.

۵- پروژه ای پرهزینه

هزینه گسترش این جنگنده نزدیک به ۹.۱ تریلیون وون کره جنوبی می بود که معادل ۸.۰۲ میلیارد دلار است

دولت کره جنوبی در ابتدا این برنامه را در سال ۲۰۱۵ حسابرسی کرد که هزینه تحقیق و گسترش، نمونه سازی و گسترش برنامه در مقیاس کامل را نشان دهد. حسابرسی رسمی نشان داد که این برنامه بیشتر از ۹ تریلیون وون (بیشتر از ۸ میلیارد دلار) هزینه خواهد داشت.

دولت کره (۶۰ درصد سهام دار) قراردادی را با شرکت هوافضای اندونزی امضا کرد، مبنی بر این که این شرکت اندونزیایی باید ۲۰ درصد از هزینه برنامه را پرداخت کند. ۲۰ درصد باقی مانده از اندوخته گذاران خصوصی تامین خواهد شد. این شرکا در درجه اول در عرصه تحقیق و گسترش، طراحی اولیه، نمونه سازی، اشتراک گذاری تشکیل و تست های پرواز همکاری کرده اند (بیشتر از ۲,۰۰۰ تست پرواز برنامه ریزی شده است).