به نقل از خبرنگار فرهنگی ، حجت‌الاسلام پناهیان در برنامه «جریان» که از شبکه یک سیما با نوشته «انتخابات» پخش شد، مسیر انتخابات در سرزمین را به سوی هوشمندانه‌تر شدن دانست و او گفت: یکی از دلایلش این است که احزاب رنگ و تاثییر کمتری اشکار می‌کنند. این کار امکان پذیر ابهام را برای این که «به چه افرادی رأی بدهیم» زیاد تر کند؛ اما او گفت‌وگوها نیز به همان نسبت افزایش یافته است. مطالبات هم افزایش یافته که بخشی از آنها منطقی است، اما بخشی نه. زیاد دشمنان تلاش می‌کنند مطالبات را دائماً افزایش دهند؛ چون توقعات که زیاد تر شود، منفی‌بافی نیز زیاد تر خواهد شد. اما در کل، مطالبات که افزایش یابد، به سود مملکت است و نمایندگانی که این بار انتخاب شوند، مسئولیتشان زیاد تر از هر دفعه فرد دیگر است و مردم آنها را زیاد تر از دفعات قبل مورد سوال قرار خواهند داد و بار مسئولیتی سنگین‌تری بر مسئولیت دارند.

او گفت: در این ۴۰ سال هیچ زمان حساسیت وضعیتمان افت اشکار نکرده است، منتها هنگامی می خواهیم درمورد انتخابات و فضای جامعه سخن بگویید کنیم، همیشه باید بخشی از نگاهمان به تأثیرگذاری دشمنان‌مان باشد. دور از انتظار می‌دانم که انتخابات هیچ کشوری به این اندازه مورد رصد و حسد بیگانگان نباشد؛ چون با وجود همه صدمه‌هایی که است، حقیقی‌ترین انتخابات را داریم. من خودم امکان پذیر زیاد انتقاد داشته باشم. برخی از نمایندگان با کارهای پوپولیستی رأی می‌آورند و برخی قومیتی رأی می‌آورند و برخی از نمایندگان با قولهای توخالی امکان پذیر رأی بیاورند. احزاب نقش خود را خوب ایفا نمی‌کنند، یعنی مسئولیت لیست خود را نمی‌پذیرند و زیاد تر جستوجو این می باشند که این لیست به هر صورتی شده رأی بیاورند. این صدمه‌ها در انتخابات ما است، اما به مرور این صدمه‌ها کمتر می‌شود.

مردم هوشمندانه‌تر برخورد می‌کنند

پناهیان او گفت: دشمنانان ما می‌دانند اگر بتوانند روی افکار عمومی تأثیر بگذارند، روی آراء تأثیر گذاشتند، روی تضعیف مملکت تأثیر گذاشتند و به این ترتیب، کارهای بعدی آنها برای ضربه زدن راحت‌تر می‌شود. غیر از مقوله دشمن که زیاد مداخله دارد، در کل، در بین مردم ما حساسیت نسبت به انتخابات بالاست و هوشمندانه‌تر برخورد می‌کنند و ان‌شاءالله این هوشمندی در همین انتخابات به اوج بلوغ خود برسد.

دیکتاتوری دو قطبی سیاسی از عوامل عدم تمایل به شراکت در انتخابات است

وی در جواب به این سوال که صداهایی در سرزمین وجود دارد حاکی از عدم تمایل به وجود در انتخابات و این کار چطور با هوشمندی مردم قابل جمع است،‌ او گفت: ما سابقه‌ای در انتخابات سرزمین داریم که جریان منحوس دو قطبی شدنِ جریان‌های سیاسی است که افترا محض و خیانت بزرگ سیاسی بوده و است. می‌دانید یکی از آثارش افتشراکت است؟ در وقتی که مردم می‌گویند دو قطب زیاد تر نیستند؛ نه آنها توانستند خدمت ایده‌آل را بکنند و نه آن یکی، بعد ما شرکت نمی‌کنیم. در انتخابات دفعه قبل در شهرهای بزرگی همانند تهران، شراکت کمتر شده می بود. چون دو قطبی بودن جهت شده می بود یک قطب را نفی کنند. آن گروهی هم که رأی گرفتند، مردم را نا امید کردند و مردم انها گفتند چرا شرکت کنیم. در حالی که جریان‌های بسیاری در سرزمین می باشند. خفقان روانی که دیکتاتوری دو قطبی تشکیل می‌کند. این داغ شدن دو قطبی جهت شد مردم را به مرز یأس بکشانند. ما باید به مردم‌مان خبر دهیم که واقعاً تنوع افکار و سلایق و شخصیت‌ها و تنوع نگاه‌ها در کشورمان زیاد تر از آن دو قطبی است که توهم می شود. اگر اینطور شود، مردم می‌گویند من به نفر اول رأی دادم و نتیجه نگرفتم. نفر دوم هم نتیجه نگرفتم، به این علت به نفر سوم رأی می‌دهم. به این علت دو قطبی‌سازی نفرت تشکیل می‌کند. یک عامل درمورد ناامیدی نسبت به صندوق رأی است.

پناهیان عامل دوم در عدم شراکت در انتخابات را عدم خبر‌رسانی قوانین مثبت در جامعه معارفه کرد و او گفت: یقیناً دشمنان ما تلاش می‌کنند مشکلات حاضر را علامت بن‌بست و ناکارآمدی بدانند. ما نیز در عرصه تبلیغات ضعیف بودیم. همین مجلس قبل در جهت تبلیغات زیاد ضعیف می بود. برخی از عمل های خوب مجلس را در جلسات خصوصی می‌شنوم. برخی از قوانین، ریل‌گذاری برای بهود حالت در ۵ سال آینده یا چند سال آینده است. به طور طبیعی تاثییر آن اکنون ملموس نیست. در همین عرصه هم خبر‌رسانی خوبی صورت نگرفته است. رهبر معظم انقلاب همین اشکال را می‌گیرند؛ در جمع‌ دانشجویی می‌فرماید برخی از کارهای خوبی که صورت می‌گیرد، شما دانشجویان در جریان نیستید. غربی‌ها زیاد تر افکار عمومی را اداره می‌کنند، چیزی که برای زندگی مردم به ارمغان نمی‌آورند. درمورد این همه کارتن‌خواب و زندانی و نابودی که برای حرث نسل نسبت به جامعه خودشان و جامعه جهانی دارند، سخن نمی‌زنند و راه حل اراعه نمی‌دهند، منتها توانایی اداره افکار عمومی را دارند. بعضی اوقات اتفاقاتی که در کشورمان رخ می‌دهد، اصیل و خوب است. فرهنگ ناشکری در کشورمان تشکیل شده که تکه خوب را نمی‌بینند. به این علت یکی از دلایل عدم استقبال مردم از انتخابات، این است که کارآمدی‌های جاری را دقیق ندیدند و شما اگر بخواهید این کارآمدی را نشان دهید، زیاد هنر می‌خواهد، وگرنه تبدیل به شعار می‌شود.

ادبیات رسانه ملی در گفتمان انقلاب باید خلاقانه باشد

وی در انتقاد به رسانه ملی درمورد عدم نوآوری در ادبیات انقلابی او گفت: ادبیات رسانه ملی هم ناجور است. الان رسانه مدام می‌گوید انقلاب، انقلاب. یک نفر می‌گوید انقلاب برای من چه کار کرده است. شما باید ادبیات خود را بهبود دهید. انقلاب ما چیزی جز عقلانیت و فراهم منافع نیست. ببینیم ما در این چند دهه از پیروزی انقلاب، چه مقدار در فراهم منافع عقلانی حرکت کردیم و جلو آمدیم. با این ادبیات رسانه، مردم فکر می‌کنند سخن تازه زده می‌شود و پیگیری می‌کنند. نوآوری در ادبیات انقلابی را در صدا و سیما و جاهای دیگر نمی‌بینم. اگر در این کلام حقیقت هایی هم داخلش باشد، دیده نمی‌شود.

نامزد انتخاباتی که برنامه اراعه نمی‌دهد داخل مجلس نشود

پناهیان عامل سوم برای نارضایتی مردم را بی برنامگی نامزدهای انتخاباتی دانست و او گفت: به همه نامزدهای انتخاباتی می‌گویم چرا با برنامه جلو نمی‌آیند. چرا می‌گویند به من رأی بده و من آدم خوبی هستم. هیچ جلسه سخنرانی را طی این ۳۰ سال بدون گفتن نگذاشتم. به من می‌گویند مردم می‌آیند و شما هم سخن بزن. اما بنده می‌گویم من باید به مردم احترام بگذارم. من می‌گویم گفتن سخنرانی‌ام فلان نوشته است؛ اگر خواستی بیا و اگر نخواستی نیا. آن فردی که لطف دارد و در هر گفتن سخنرانی شرکت می‌کند، لطف اوست، اما من باید احترام خودم را برای او قائل باشم. واقعاً نامزدی که برنامه‌ای برای ورود به مجلس ندارد، داخل مجلس نشود. حزب‌های ما هم مدام شعارِ دم انتخابات دادند. می‌گویند بهبودی حالت؛ خب شما با بانک چکار می‌کنید؟ برای تورم و شغل برنامه داری یا خیر. اگر بگویی بیکاری را رفع می‌کنم، اسمش شعار است. بگو چه برنامه‌ای برای رفع کردن بیکاری داری.

او گفت: اگر نامزدی توانمندی فهمیدن این برنامه‌ها را ندارد و اظهار هم نکند، نباید نامزد شود. چرا شما حزب را بزرگ‌تر از نامزد می‌دانید؟ نامزدها باید به کارشناسان مراجعه کنند. لااقل بگوید من به چه کارشناسانی مراجعه خواهم کرد. بگوید من از کدام مؤسسات و اندیشکده‌ها منفعت گیری خواهم کرد. از کدام الگوی گسترش در جهان را انتخاب می‌کنم. برخی از قولهای نامزدها ربطی به قانون‌گذاری ندارد. نامزدها قول بدهند سیاست‌های اصل ۴۴ قانون اساسی را ۶ ماهه در مجلس ریل گذاری می‌کنند تا جمع شود. رهبر معظم انقلاب با ناراحتی فرمود هر دولتی به هر بهانه‌ای این سیاست‌ها را که حاکی ا زخصوصی‌سازی و کوچک کردن دولت است انجام نمی‌دهد. یقیناً به طور منطقی نه گزینشی، چهار کارخانه را بدهند و آن داخلش رانت باشد. این سیاست‌های اصل ۴۴ یک معضل در سرزمین است که یکی از عوامل مهم تورم هم محسوب می‌شود، این چنین یکی از عوامل کم شدن کار و تشکیل و یکی از عوامل فرار اندوخته است. نمایندگان برنامه دهند. نامزدی که نمی‌تواند رفقای خودش را اشکار کند و همدست شود، توانمندی ندارد. نامزدی که برنامه ندارد، مردم را سرد می‌کند. ما مدام نباید از دشمن ببینیم.

نباید هیچ گروه متخصصی از مجلس غایب باشد

پناهیان با اشاره به این که فرهنگ انتخابات و فرهنگ سیاسی در سرزمین ما فرهنگی نیست که با برنامه جلو برود،‌او گفت: ما نباید سراغ افراد عقیدتی و سیاسی برویم بلکه باید سراغ افراد متخصص و توانمند برویم. اگر مجلس پر از حقوقدان باشد، مملکت به خاک سیاه خواهد نشست. با همه احترامی که به حقوقدان‌ها قائلم. منتها دیگر علوم انسانی همانند روانشناسی و آموزش و پرورش چه می‌شود؟ حقوقدانان برای همه نمی توانند تعیین و تکلیف کنند. نمی توانند ریل‌گذاری کنند. درست است که جنسش قانونگذاری است، منتها در قانون زیاد چیزها باید لحاظ شود. هنگامی در قانون، افکار عمومی لحاظ نمی‌شود، معلوم است که در مجلس افرادی که تخصصی در اداره افکار عمومی داشته باشند، حضو ندارند. به این علت مجلس باید به سمت جمع متخصصین برود؛ برای مثالً اصناف چطور رؤسای نظام پزشکی و نظام روانشناسی و نظام مهندسی و … را انتخاب می‌کنند. از اینها باید در مجلس شورای اسلامی باشند. نباید هیچ گروه متخصصی از مجلس غایب باشد. هنگامی رهاست، خود به خود انگیزه را پایین می‌آورد. بخشی از انگیزه شراکت، وابسته به برنامه است. بنده انتظار دارم اکنون که مشکلات داریم، انتخابات پر رونق‌تر شود. چرا؟ چون مردم جستوجو راه حل می باشند. اگر فردی فریاد بزند من این راه حل را دارم، مردم دور او جمع خواهد شد و رأی خواهند داد.

وی یکی دیگر از عوامل عدم وجود قشری از مردم را بی‌انگیزگی در مسائل سیاسی و اجتماعی دانست و او گفت: بخشی از مردم انگیزه وجود در انتخابات ندارند، چرا که حوصله ندارند و می‌گویند همه می‌روال. حوصله کار اجتماعی ندارند و این کار به آموزش و پرورش ما باز می‌گردد.

انتهای مطلب/