۲۵ فوریه ۱۶۱۶، گالیله نظریه خود را مبنی بر این که زمین به دور خورشید می‌چرخد، رد کرد.

او با اکراه زیاد، به دستور «کاردینال بلارمین» نظریه خود را کنار گذاشت. به حرف های کاردینال بلارمین، گالیله باید به کلی از این ایده نادرست دست می‌کشید و اگر امتناع می‌کرد زندانی می‌شد.

باتوجه به این چنین حکمی، وی نظریه خود را تکذیب کرد، اما می‌دانست که این حقایق واقعی، حرکت زمین را تحول نمی‌دهد.

نظریه پیشگام گالیله می‌او گفت زمین هر ۲۴ ساعت بر محور خود می‌چرخد و هر ۳۶۵ روز یکبار به دور خورشید چرخش انجام می‌دهد.

این نظریات بینش کتاب مقدس از زمین به‌گفتن مرکز جهان را نقض می‌کرد. یکی از آیه‌های کتاب مقدس می‌گوید: «خدا زمین را بر پایه آن ثابت کرد، نه این که برای همیشه جابه‌جا شود.»

گالیله یک‌بار دیگر در سال ۱۶۳۳ ناچار به توبه توسط تفتیش عقاید روم شد. او از یافته‌های علمی خود صرف‌نظر کرد تا در آتش سوزانده‌ نشود و هشت سال باقی‌مانده از زندگی خود را در حبس خانگی گذراند.

دو قرن طول کشید تا کلیسا با ایده‌های او آشنا شود. کمیسیون بعدها اظهار داشت که قضات روحانی گالیله، با حسن نیت عمل کردند. اما نظریات او را رد کردند چون آنها از تفکیک ایمان از کیهان‌شناسی قدیمی ناتوان بودند و نظریات گالیله بینش کتاب مقدس از زمین به گفتن مرکز جهان را نقض می‌کرد.