محققان با منفعت گیری از حامل‌های طبیعی کوچک، یک درمان استنشاقی مؤثر برای فعال‌سازی سیستم ایمنی یافته‌اند. بدن در این روش با پشتیبانی تحکیم سیستم ایمنی، شانس بیشتری برای درمان سرطان اشکار می‌کند.

سرطان‌ها روال درمانی سخت و طویل دارند. سرطان ریه هم یکی از طاقت‌فرساترین بیماری‌ها است که با وجود پیشرفت‌های تازه در درمان آن، تا این مدت هم فرایند درمان پیچیده‌ای دارد. این سرطان زیاد تر جواب خوبی به داروهای شیمیایی نمی‌دهد. بااین‌حال، محققان دانشگاه کلمبیا راه‌حلی بالقوه را اراعه داده‌اند: درمان استنشاقی IL-12 mRNA.

به نقل از Interesting Engineering، مولکول IL-12 درواقع نقشی حیاتی در سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند. این مولکول به‌گفتن مطلب‌رسان عمل می‌کند و سلول‌های T را مقصد قرار می‌دهد. سلول‌های T هم ماموریت محافظت از سیستم ایمنی را بر مسئولیت دارند؛ به این علت مولکول IL-12 سلول‌های T را برای مقابله با تهدیداتی همانند سرطان و عفونت هدایت می‌کند.

سازوکار ساخت IL-12 در فرایندی به‌ نام IL-12 mRNA وجود دارد. دانشمندان در تلاش می باشند تا راهی اشکار کنند که مستقیماً این مطلب را به سلول‌های بدن ارسال کنند. این کار علتمی‌بشود تا سلول‌ها خودشان IL-12 را تشکیل کنند و درنتیجه سیستم ایمنی بدن فعال بشود.

رویکرد mRNA برای درمان سرطان ریه

محققان mRNA را در حامل‌های طبیعی کوچکی به نام وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) برای تحویل موثر قرار دادند. این EV‌ها از سلول‌های کلیه انسان گرفته شده و با منفعت گیری از یک پالس الکتریکی خفیف با mRNA بارگذاری شدند.

دانشمندان برای آزمایش این رویکرد، سلول‌های سرطانی ریه را به موش‌ها تزریق کردند. سپس EV‌های بارگذاری‌شده با mRNA را از طریق یک نبولایزر یا ریزپاش به بدن موش‌ها داخل کردند. پژوهشگران مسیر EVها در بدن موش‌ها ردیابی و بازدید کردند که چطور این روش بر جواب سیستم ایمنی برای درمان سرطان ریه تأثیر می‌گذارد. نتیجه این می بود که EVها به مخاط رفته و به سلول‌های ایمنی به‌ نام ماکروفاژ نفوذ کردند.

این مطالعه نشان داد که استنشاق حامل‌های طبیعی برای ساخت مولکول ایمنی (IL-12 mRNA) در درمان سرطان ریه موش‌ها زیاد مؤثر است.

منفعت گیری از وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) بهتر از درمان‌های دیگر عمل کرد و تبدیل کوچکترشدن تومورها، بقای طویل‌تر موش‌ها و جواب‌های ایمنی نیرومندتر شد.

این درمان علتدعوا قوی سیستم ایمنی به تومورها شد؛ این چنین افزایش تشکیل یک مولکول ایمنی کلیدی به‌ نام «IFNγ» و سلول‌های کشنده نیرومندتر «CD8+ T و NK» را به‌همراه داشت.

«کی چنگ»، محقق ارشد این پژوهش می‌گوید:

«در این پژوهش تازه نشان دادیم که اگزوزوم‌های استنشاقی می‌توانند به‌طور مؤثر به ریه برسند و محموله ضدسرطان ریه به‌ نام mRNA IL-12 را تحویل دهند. این گامی بزرگ و روبه‌جلو در گسترش داروهای قابل استنشاق برای درمان سرطان ریه است.»

درحالی‌که تا این مدت مطالعات انسانی بیشتری موردنیاز است، اما یافته‌های پژوهش حاضر مشخص می کند که این روش پتانسیل امیدوارکننده‌ای برای درمان سرطان ریه در انسان‌ها دارد. علاوه‌براین، محققان موفق به ساخت واکسنی شده‌اند که ریسک مرگ بیماران مبتلا به سرطان ریه را تا ۴۱ درصد افت می‌دهد.

نتایج این تحقیق در مجله Nature Nanotechnology انتشار شده است.