به نقل از خبرگزاری مهر، محسن خوش‌نیت افزود: او گفت و گو عدل و دسترسی به خدمات سلامت خصوصاً دارو برای بیماران دیابتی که جمعیتی بالغ بر ۶ میلیون نفر را شامل خواهد شد زیاد اهمیت دارد. این نوشته در همه دنیا نقل است و روزبه‌روز داروهای جدیدی نیز به بازار اراعه می‌بشود. داروهایی که در حوزه دیابت طی دو دهه قبل به بازارهای ایران و جهان داخل شده زیاد زیاد است و هر دارویی که داخل بازار می‌بشود می‌تواند مزایا بسیاری را به جستوجو داشته باشد.

وی با اشاره به این که داروهای تازه نسبت به داروهای قدیمی قیمت بیشتری دارند، خاطرنشان کرد: هزینه فناوری و تشکیل این داروها زیاد زیاد است و درواقع این داروها با پشتیبانی به کنترل راحت‌تر بیماری، تحول بزرگی در درمان دیابت تشکیل کرده‌اند و به همین علت زیاد تر دولت‌ها در این قسمت اندوخته‌گذاری می‌کنند تا از هزینه‌های بعدی و عوارضی که عدم کنترل دیابت می‌تواند به بار بیاورد جلوگیری کنند. اگر درمان یک دیابتی به‌درستی انجام نشود امکان پذیر به عوارضی همانند مشکلات قلبی و عروقی، کلیه و چشم دچار بشود. به همین علت اگر با داروهای تازه بتوانیم بیماری را مدیریت کنیم درواقع توانسته‌ایم جلوی هزینه‌های بسیاری که می‌تواند به خانواده‌ها و جامعه تحمیل بشود بگیریم.

خوش‌نیت در ادامه گفت: برای آنکه بتوانیم این عدل را تشکیل کنیم و همه افراد جامعه بتوانند به این داروها دسترسی اشکار کنند بهترین کار این است که این داروها در سبد بیمه قرار گیرند؛ آن هم در بیمه‌های پایه همانند بیمه سلامت و فراهم اجتماعی و خدمات درمانی، نه بیمه‌های تکمیلی؛ چرا که همه به بیمه‌های تکمیلی دسترسی ندارند و بازهم به این طریق عدالتی که باید به مرحله اجرا گذاشته نمی‌بشود. اما چون طیف بسیاری از مردم به بیمه‌های فراهم اجتماعی و سلامت دسترسی دارند می‌توانند با این بیمه‌ها هزینه‌های درمان خود را افت دهند. اما متأسفانه اکثر این بیمه‌ها پوشش کاملی نسبت به این داروها ندارند و نسخه بیمار دیابتی که هر بار برای سه ماه به بیمار داده می‌بشود، چند میلیون تومان هزینه دارد و این برای بیمار دیابتی که ناچار است چند دارو برای کنترل قند، چند دارو برای قلب و چند دارو برای کنترل چربی و فشارخون مصرف کند و هزینه بالایی را پرداخت می‌کند، دشوار است که هرماه برای بیشتر از یک میلیون تومان هزینه مصرف این داروهای تازه را هم بپردازد است. در واقع اکنون بیمه‌ها تنها ۳۰ درصد از این هزینه‌ها را پرداخت می‌کند درحالی‌که اگر بخواهیم در این قسمت عدل برقرار بشود باید بیمه‌ها پوشش بیشتری داشته باشند چرا که بیشتر از ۹۵ درصد از بیماران نمی توانند این داروها را به‌صورت آزاد تهیه کنند.

وی در خصوص تفاوت داروهای نسل تازه نسبت به نسل قدیم، افزود: داروهای نسل تازه هم خوراکی هم تزریقی است. اما گروهی از داروهای تازه که اثرگذاری بیشتری نسبت به دیگر داروها در این بیماری دارد اصولاً تزریقی می باشند. یقیناً تا این مدت در سرزمین ما همه داروهای نسل تازه داخل نشده است و اجازه واردات به آن داده نشده است. آن داروها موثرترند و هم راحت‌تر تزریق می‌بشود و زمان‌زمان تاثییر گذاری آنها زیاد تر است. برای مثالً در داروهای نسل تازه یک دارو یک‌بار یا دو بار تزریق می‌بشود، در حالی که در داروهای نسل قدیم بیمار ناگزیر می بود یک دارو را ۴ تا ۵ بار در روز تزریق کند. داروهایی داریم که تا این مدت داخل ایران نشده‌اند اما تاثییر گذاری آنها آن‌قدر بالا است که تزریق یک‌بار برای بیمار در طول یک هفته کافی است و این افت تعداد تزریقات می‌تواند جهت بالا رفتن کیفیت زندگی بیمار بشود.

خوش نیت بر این باور است که شرکت‌های تولیدکننده و یا واردکننده این داروها باید قیمت دارو را پایین بیاورند. در واقع باید قیمت‌ها با درآمد سرانه مردم ایران همخوانی داشته باشد. ما نمی‌توانیم دارویی را که در آمریکا چند دلار است در ایران نیز به همین قیمت بفروشیم و شرکت‌های گوناگون باید تلاش کنند ضمن پایین آوردن هزینه‌های خود، عرصه دسترسی مردم را به این داروها فراهم کنند. هرچند که برخی از این شرکت‌ها در تلاش می باشند تا این اتفاق در سرزمین ما رقم بخورد چرا که اکنون قیمت این داروها در سرزمین ما از تعداد بسیاری از کشورهای همسایه پایین‌تر است، اما دولت نیز باید هزینه‌های اضافه به واردات را افت و مالیات‌ها را از قسمت واردات افت دهد.