به نقل از خبرنگار فرهنگی ، امروز او گفت و گو‌های متغیری درمورد فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌بشود و یقیناً در پلتفرم‌ها هم کارکرد مساعد را ناظر نیستیم؛ هرچند در سینما انیمیشن‌هایی به پرده نقره‌ای رسیدند که فروشِ آنها مشخص می کند مخاطب کودک تشنه کار تازه و دلنشین ایرانی است. 

اما هیاهوی برنامه‌‌ها، انیمیشن‌ها و کارتون‌هایی که دوبله خواهد شد صحنه‌ها و موقعیت‌هایی دارند که هیچ همخوانی با فرهنگ و سبک زندگی خانواده‌های ایرانی ندارد. مطمئناً در روبه رو این هجمه‌ها و تبلیغات مسموم که هر روز تهدیدش با انیمیشن‌های خارجی قضیه‌دار در فضای‌مجازی و vodها و یا برنامه‌های کودکِ شبکه‌های معاند ماهواره‌ای جدّی‌تر می‌بشود به برنامه‌های کودک دلنشین با قالب‌های گوناگون عروسکی، کارتونی و انیمیشن‌هایی که در سینمای ایران هم با استقبال مناسبی روبه رو شدند، نیازمندیم.

امروز صداوسیما به‌نوعی از نظر تشکیل کارهای اختصاصی کودکان روزهای خوبی را سپری نمی‌کند چون دهه‌هایی را می‌توان طلایی‌ترین روزهای کودک و تلویزیون گفت.  یقیناً این ضعف در نمایش خانگی و سینما هم به نوعی حس می‌بشود که نتوانسته‌اند آن‌طور که بایسته و با لیاقت است کار را به جایی رساند.

احتمالا مشکل اساسی آن فقدان کارشناس، دقت مدیران و افتبودجه باشد که به‌تعبیر الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمی کودکِ تلویزیون “از ما هم می‌خواهند اسپانسر بیاوریم.”، همان مسئله‌ای که داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) و زیاد از برندهای دیگر هم به آن چندین دفعه اعتراض داشته چرا آن‌قدر باید پای اسپانسر در برنامه‌های کودک و نوجوان در بین باشد.

الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که احتمالا بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ یقیناً این روزها، او کمتر در تلویزیون دیده می‌بشود اما برای دغدغه‌هایش، پرورش و پرورش کودک را در مؤسسات آموزشی و تربیتی همانند مهدکودک‌ها جستوجو می‌کند.

او در جریان او مباحثه با خبرنگار تسنیم به این مسئله اشاره کرد که انتقاد تعداد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ “متأسفانه کودک و نوجوان در سرزمین ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند.” چرا که به تعبیرِ “رضایی”، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آن‌ها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.

هنگامی از خانم مجری سوال کردیم که چرا این روزها کم‌کار است به پیشنهادهای ضعیف برمی‌گردد یا از محتواها و نوع برنامه‌سازی‌ها گله های دارد؛ به این مسئله اشاره کرد: برنامه‌سازی را دوست دارم و مطرح، ایده و اندیشه آن هم وجود دارد. گروه رسانه‌ای هم برای کودک داریم و فعالیم اما حمایتکننده و پشتوانه مالی نداریم، حتی مطرح‌هایمان را به سازمان صداوسیما هم تحویل می‌دهیم می‌گویند “برو و اسپانسر بیاور”! حتی خودمان هم کاری می‌کنیم و بخواهیم از تلویزیون پخش کنیم باز باید پولی پرداخت کنیم. ما الان در قاب کودک برای بچه‌ها در فضای مجازی قصه تعریف می‌کنیم تا این فضاهای بااصالت مجدد رونق اشکار کنند. یقیناً خوشبختانه دیدم تلویزیون در برخی از شبکه‌های خود این فضا را مجدد جدّی گرفته است.

الهه رضایی در خصوص عدم دقت پلتفرم‌ها به حوزه کودک و جدّی نگرفتن کودک در تلویزیون و رسانه‌های دیگر، پافشاری کرد: به نظرم می‌رسد کودک برای مدیران تلویزیون و حتی در رسانه‌ها و بعضاً سینمایی‌ها برتری نیست. اسماً چرا اما رسماً نه! اگر قیمت داشته باشد در دنیای آموزش‌های هنری قطعاً باید ما در این چنین کشوری زیاد تر از این به کودکان‌مان ارج بگذاریم. فضای مجازی مشکلات بسیاری دارد به غیر از این که تلویزیون چه کند بچه‌ها آنقدر داخل فضای مجازی نشوند قسمت بسیاری به خانواده‌ها برمی‌گردد. مشکل فرد دیگر که داریم قضیه خانواده‌ها است خودشان آنقدر خوب جلو نرفتند و ذهن‌شان باز نیست بتوانند محدودیت‌های صحیح و درستی را برای بچه‌هایشان بگذارند. خودشان با آن‌ها بازی کنند و بچه‌هایشان به غیر از تماشای کارتون و بازی‌های کامپیوتری، به این نحو سرشان گرم بشود. فضایی تشکیل کنند بچه‌ها با بازی‌های خانوادگی، قصه‌خوانی، خواندن کتاب و زیاد کارها بتوانند زمان بچه‌ها را زیاد تر پّر کنند.

وی خاطرنشان کرد: حقیقت این است که پلتفرم‌ها زیاد به کارهای کودک توجهی ندارند یا حداقل من ندیدم. یقیناً چند باری با من تماس گرفته شد که کار کودک می‌خواهند و علاقه‌مندند؛ چندی سپس خبر فرد دیگر از دوستانم به من رسید که حوزه نمایش‌خانگی و پلتفرم‌ها در ساخت کارهای کودکانه زیاد موفق نبودند و کودک در برتریِ آنها هم نیست. من فکر می‌کنم در این راستا باید به ذائقه‌های کودک امروز دقت بشود؛ این اتفاق نمی‌افتد اگر دست‌اندرکاران امر شناخت‌شان را نسبت به حوزه کودک بالاتر ببرند. وی‌او‌دی‌ها هم وقتی می‌توانند در این حوزه به پیروزی برسند و حداقل کودکان را از تماشای این همه انیمیشن و کارتون خارجی نجات دهند، با سلایق گوناگون کودکان پیش بروند.

این مجری قدیمی تلویزیون در خصوص نظر بازیگری که به او شده، او گفت: همانندِ زیاد از مجریان دیگر به من نظر بازیگری شد اما نرفتم. من بازیگر نیستم و کار مهم‌ام اجراست. اصلاً یکی از انتقادات خودم این است که چرا گویندگان و دوبلورها را به تلویزیون می‌آورند و ذهنِ مخاطب را با صدایی که شنیده و دوست دارد بشنود، خراب می‌کنند. در واقع همه را دم‌دستی می‌کنند. 

انتهای مطلب/