به نقل از ، «فریدون برادر منوچهر» به تهیه کنندگی و کارگردانی ابوالفضل توکلی، پرتره‌ای از فریدون اسماعیلی از چهره‌های پیشکسوت عرصه صدا و دوبله است و به‌مرور زندگی شخصی و حرفه‌ای وی می‌پردازد.

در ابتدای این مراسم فریدون اسماعیلی با نقل خاطره‌ای از محمدرضا شجریان او گفت: به یاد دارم وقتی که برای فراگرفتن خوشنویسی به کلاس می‌رفتم، آقای میرخانی استاد خوشنویسی‌ام می بود. این چنین آواز را زیر نظر استاد مهرتاش فراگرفتم. در آن روزگار که کلاس آواز را به‌تازگی اغاز کرده بودم، دوست عزیزم محمدرضا شجریان دوره را همه کرده می بود. به یاد دارم که هم استاد میرخانی و هم استاد مهرتاش از ایشان به نیکی یاد می‌کردند. من امشب می‌خواهم به یاد ایشان، قطعه‌ای آواز اجرا کنم.

این هنرمند پیشکسوت با سپاس از شبکه مستند برای تشکیل و پخش مجموعه مستندهای پیشکسوتان دوبله و صدا او گفت: همه هنرمندان با لیاقت سپاس می باشند و من به نیابت  این هدیه را دریافت می‌کنم.

میکائیل شهرستانی دیگر مهمان این مراسم می بود و در سخنانی او گفت: وقتی که من و هم‌نسلان من‌سپس از پشت سر گذاشتن یک کنکور طاقت‌فرسا داخل رادیو شدیم، تلاش کردند ما را از قدیمی‌ترها در رادیو جدا بکنند. من یکی از افرادی بودم که با این نوشته مخالفت می‌کردم و می‌سوال کردم چرا باید بین ما و آنها فاصله بیفتد و با آنها کار نکنیم؟ یقیناً رفته‌رفته این فاصله را کمتر و این افتخار را اشکار کردم که در خدمت اساتیدی همچون آقای مقبلی، مرحوم صدرالدین شجره و… باشم. یقیناً تعداد بسیاری از آن عزیزان دیگر در پیش ما نیستند و در همین‌جا باید از آقای رامین فرزاد یاد بکنم که فقط یک بازیگر نبوده است، بلکه یک آرتیست به‌همه‌معنی می بود.

او همین طور گفت: خاطرم هست وقتی که فعالیت‌های خود را به‌صورت جدی در رادیو جستوجو می‌کردم، داخل عرصه کارگردانی نیز شدم. زیاد دوست داشتم از توانایی و دانش قدیمی‌ترها نیز منفعت ببرم؛ دراین‌بین جای استاد فریدون اسماعیلی زیاد خالی می بود. سراغ ایشان را گرفتم؛ به من انها گفتند که ایشان ترجیح داده دیگر فعالیتی نداشته باشد و همکاری‌اش را قطع بکند. هنگامی زیاد تر جویا شدم فهمید شدم که انگارً بی‌احترامی‌هایی به ایشان شده و به همین علت دوست ندارد در رادیو کار بکند و به سمت دوبله رفته‌اند. یکی از حسرت‌های من همین نوشته می بود و می‌گفتم چرا آنان باید از خانه اول خود دور باشند و از ازمایش ها آنها منفعت‌مند نشویم؟

او با اشاره به همکاری خود با فریدون اسماعیلی او گفت: با ایشان تماس گرفتم تا صحبتی داشته باشیم و ایشان هم با روی زیاد گشاده از دعوت من شاگرد استقبال کردند. هنگامی از ایشان خواهش کردم که تشریف بیاورند، به‌راحتی قبول کردند، درحالی‌که من جای شاگرد ایشان بودم. کاملاً به یاد دارم در آن روز که ایشان به میدان ارک آمدند، تعداد بسیاری از همکاران برای استقبال او آمدند و صحنه زیبایی رقم خورد. وجود ایشان در آن کار و کارهای بعدی برای من زیاد مغتنم می بود. او یک ویژگی دوست‌داشتنی دارد و آن‌هم سعه‌صدر در کار است. من از آقای فریدون اسماعیلی درس‌های بسیاری یاد گرفتم و یکی از آنها تواضع و فروتنی است.

ابوالفضل توکلی کارگردان مستند «فریدون برادر منوچهر» دیگر سخنران این مراسم می بود و او گفت: از آقای فریدون اسماعیلی سپاس می‌کنم که اجازه دادند در خدمتشان باشم و از ایشان یک فیلم مستند تهیه کنم. مستند «فریدون برادر منوچهر» از جمله آثاری است که باید سریعتر برای ساختش عمل می‌کردم و از سویی دیگر، ساخت آن زیاد الزامی می بود. علت این نوشته این است که هنرمندان قدیمی‌تر رادیو کمتر تصویری بودند و آنها را کمتر به اسم می‌شناختند.

او گفت: استاد اسماعیلی کارهای زیاد مهمی در رادیو انجام داده است؛ اما افراد مقداری می‌دانند که این کارهای خلاقانه ماحصل زحمات اوست. تعداد بسیاری از صحنه‌های خاطره‌انگیزی که شنیده‌ایم از زحمات استاد اسماعیلی است. ماموریت من می بود که درمورد ایشان فیلمی بسازم و خوشحالم که این اتفاق رقم خورد. هر زمان که ما داخل رادیو ارک می‌شویم، دوربین همراه ماست و همکاران رادیو به‌شدت استقبال می‌کنند و حتی برنامه‌هایشان را برای دقایقی متوقف می‌کنند تا ما بتوانیم کار خودمان را انجام بدهیم.

فرضی تهیه‌کننده قدیمی رادیو در قسمت فرد دیگر از این مراسم او گفت: عمر رادیو در سرزمین ما ۸۳ سال است. چهارم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۱۹ رادیو در کشورمان اغاز به کارکرد و اکنون ۸۳ سال از عمر آن می‌گذرد. این عمر نزدیک به ۸ دهه‌ای را می‌توان به دو قسمت تقسیم کرد؛ دوره طلایی رادیو دهه ۱۳۴۰ است. در آن زمان تلویزیون فراگیر نشده می بود و در سراسر سرزمین، رادیو فرمانروایی می‌کرد. یقیناً مردم رادیو را نه به‌گفتن تنها رسانه بلکه به‌گفتن رسانه همه‌جانبه انتخاب کرده بودند.

او همین طور گفت: آقای اسماعیلی جز هنرمندانی است که در این دهه طلایی داخل رادیو شد. توانایی او ستودنی است؛ هم‌صدای خاصی دارد و هم کار او را به‌خوبی بلد است. به همین علت است که توانست در بین همه اساتید آن روزهای رادیو، زیاد سریع تبدیل به یکی از چهره‌های اثرگذار رادیو بشود.

این هنرمند پیشکسوت تصریح کرد: در رادیو این افتخار را داشتم که شاگرد افرادی باشم که علاوه بر توانمندی در حوزه‌های گوناگون، تواضع و فروتنی را به شاگردان خود آموزش می‌دادند. من و هم‌نسلانم در محضر این اساتید یاد گرفتیم که مسائل اخلاقی را هم باید سرلوحه کار خود قرار بدهیم. من این افتخار را داشتم که در تعدادی از نمایش‌های رادیو در خدمت آقای اسماعیلی باشم و ایشان با مهربانی و سعه‌صدر به من زمان دادند تا دستیار ایشان باشم. نکات زیاد بسیاری از ایشان یاد گرفتم و افتخار می‌کنم که ایشان پیشکسوت من است. خودم را شاگرد آقای اسماعیلی می‌دانم. ایشان هم محبوب است و هم مظلوم؛ ازاین‌جهت که در این سال‌ها مراسم تجلیلی در شأن ایشان برگزار نشده است.

در آخر این نشست محمدعلی دیباج هنرمند پیشکسوت او گفت: سابقه آشنایی من با آقای اسماعیلی به ۴۰ سال می‌رسد و ما در واحد دوبلاژ تلویزیون همکار بودیم. او هنرمندی زیاد شریف، باسابقه و بی حاشیه است که کار خودش را همیشه به بهترین نحو انجام داده است. همین ویژگی‌های مثبت اخلاقی علتشد که روزبه‌روز علاقه و ارادت من به ایشان زیاد تر بشود. یقیناً متأسفانه در رادیو خدمت ایشان نبودم و همکاری ما به عرصه دوبله بازمی‌گردد. امیدوارم وجود این چنین عزیزانی برای همیشه مانا و پایدار باشد تا سال‌ها به فرهنگ و هنر ایران خدمت کنند.

در آخر این مراسم در وجود میکایل شهرستانی، محمدعلی دیباج، علی همت مومیوند، شیرین سپهراد، شهراد بانکی، امیر بهرام کاویانپور، کسرا کیانی، حسین خداداد بیگی، علیرضا فرضی (تهیه کننده قدیمی رادیو) ، بابک اشکبوس، کامران ملکی، حسین جوادی  و علاقمندان هنر دوبله و صدا، تندیس شبکه مستند و لوح تقدیر مدیر شبکه به فریدون اسماعیلی اهدا و از نیم‌قرن فعالیت هنری این پیشکسوت در رادیو سپاس شد.

انتهای مطلب/