یک سازمان تازه برای بارورسازی ابرها راه اندازی شد+جزئیات
به نقل از برنا؛ احد ماموریت رئیس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی درمورد بارورسازی‌ابرها او گفت: یک سازمان جدیدالتاسیس در وزارت نیرو برای بارورسازی ابرها راه اندازی شده است. مسؤول بارورسازی ابرها این سازمان است که اسم آن «منفعت‌برداری فناورانه از آب‌های جوی» است.
بارورسازی سودمند یانه؟
او همین طور گفت: بارورسازی ابرها موضوعی مناقشه برانگیز در هواشناسی است چون سیستم‌های جوی تغییرپذیری زیاد بسیاری دارند حجم انرژی درون سامانه‌های جوی و موج‌های هواشناسی باران‌زا زیاد گسترده است از مقدار انرژی تشکیل بشر زیاد فراتر است. این سیستم‌ها تغییرپذیری درونی زیاد بسیاری دارند. از دهه ۱۹۴۰ اقداماتی در جهت بارورسازی ابرها صورت گرفته است ولی به علت این که آشکارسازی تاثییر انسان بر روی ابرها زیاد سخت و چالش برانگیز است تا این مدت سپس از گذشت این سال‌ها توافقی بر روی آن وجود ندارد.
ماموریت افزود: در نقطه‌ای که بارورسازی انجام می‌بشود همزمان باران هم می‌بارد، برخی معتقد می باشند که این باران بدون بارورسازی هم می‌آمد. شرکت‌هایی هم که این کار را انجام خواهند داد باور دارند که این باران برای فعالیت آن‌ها است. آن‌ها معتقد می باشند طول زمان بارش یا حتی شدت بارش را افزایش داده‌اند. به علت تغییرپذیری طبیعی ابر حتی اگر بارورسازی هم صورت نگیرد امکان دارد در یک منطقه ۲ نوع بارش صورت بگیرد که ناشی از متغییر بودن سیستم‌های جوی است.
رئیس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی در ادامه گفت: توافقی بر روی این نوشته که بارورسازی موثر است یا نه انجام نشده است. یقیناً در آزمایشگاه یک سری فضای محدود تشکیل می‌کنند و شرایط را مهیا کرده که این علتابرناک شدن فضا در محیط آزمایشگاه می‌بشود، ولی عده‌ای معتقد می باشند شرایط طبیعت مطابق آزمایشگاه نیست. در آزمایش به طور مصنوعی رطوبت داخل می‌کنید و مقدار سختی، باد و تاثییر توپوگرافی را تشکیل کرده و اصلاً شبیه شرایط واقعی در طبیعت نیست.
وی او گفت: مطابق گزارش سازمان جهانی هواشناسی نزدیک به ۶۰ سرزمین این کار را انجام خواهند داد و اکثریت به طور تحقیقاتی است و برخی‌ها هم مدعی عملیاتی بودن می باشند. به طور مثال امارات متحده عربی در فصل گرم سال که ابرها را با ذرات نمک بارورسازی می‌کند و مدعی می باشند که موفق بوده است. اما سازمان جهانی هواشناسی این قضیه را به طور کامل قبول ندارند و زیر سوال بردند.
وظیف در آخر افزود: از قدیم گزارش‌هایی هست که سازمان‌های جهانی گزارش‌هایی در این عرصه داده‌اند که بارورسازی موضوعی در دست تحقیق اظهار کرده‌اند. بارورسازی روشی برای رفع کردن خشکسالی محسوب نمی‌بشود. بارورسازی نمی‌تواند خشکسالی در منطقه‌ای را رفع کند. حداکثر ابزاری در حعبه ابزار مدیریت منبع های آب است.
به عملیات اضافه کردن مجموعه‌ای مواد شیمیایی به ابرها که نتیجه‌ی آن افزایش بارش برف و باران است، بارورسازی ابر گویند. این ساده ترین پاسخی است که می‌توان به سوال بارورسازی ابر چیست، داد. با انجام این عمل ذرات کوچکی در ابرها پخش می‌بشود تا به بارش برف یا باران پشتیبانی کنند.
آزمایشگاه تحقیقاتی شرکت جنرال الکتریک آمریکا اولین جایی می بود که فرایند بارور کردن ابرها در آن اتفاق افتاد. در تاریخ ۱۲ ژوئیه سال ۱۹۴۶ وینسنت شیفر بلورهای یخ خشک با دمای ۷۸- درجه سانتی گراد را داخل ابرهای مصنوعی تولیدشده که در اتاقک بودند رها کرد. در ادامه از طریق انجماد قطرک‌های ابر سرد بلورهای یخ تشکیل شدند و به‌صورت برف در ته اتاقک ابر مشاهده شدند. این اولین شواهد آزمایشگاهی از بارور شدن ابرها می بود.
در تاریخ ۱۳ نوامبر ۱۹۴۶ همزمان با این تحقیقات، دکتر لانگمویر برنده جایزه نوبل، یک آزمایش میدانی روی یک ابر پوششی روی کوه گریولاک در شرق شنکتدی متعلق به ایالت نیویورک انجام داد. دمای این ابر که در ارتفاعی نزدیک به ۴۲۷۰ متر از سطح زمین قرار داشت ۲۰- درجه سانتی گراد می بود. لانگمویر، ۳۶/۱ کیلوگرم یخ خشک را در مسیری خطی با طول نزدیک به ۳ مایل روی این ابر پاشید و مشاهده کرد در زمان ۵ دقیقه همه محتوای آب ابر به برف تبدیل شد. برف حاصله در نزدیک به ۲۰۰۰ پا زیر ابر ریزش نمود و به علت خشکی هوا قبل از رسیدن به زمین تبخیر شد.
سابقه بارورکردن ابرها در ایران به قبل از انقلاب می‌رسد. دولت یک‌بار در سال۴۶ تلاش کرد تا با همکاری آمریکایی‌ها، ابرهای ایران را بارور کند، اما به نتیجه‌ای نرسید. در سال۱۳۴۷ در ماده ۱۹ قانون آب و نحوه ملی‌شدن آن، وزارت آب و برق آن زمان مکلف شد آب مورد نیاز سرزمین را از راه‌های گوناگون و از جمله از راه باروری ابرها تامین کند، به این‌ترتیب وزارت نیرو بین سال‌های۵۳ تا ۵۷، با همکاری یک‌شرکت کانادایی و با منفعت گیری از هواپیما و ترکیب یدید نقره، ابرهایی را که روی منطقه سد کرج و جاجرود بودند، بارور می‌کرد. سپس از انقلاب نیز بین سال‌های ۶۸ تا ۷۴، کار باروری ابرها به‌صورت زمینی و زیاد تر در ارتفاعات شیرکوه یزد انجام می‌شد تا این که مرکز ملی باروری ابرها در سال۷۵ افتتاح شد و از سال۷۶ به سپس، کار خود را رسما اغاز کرد.