۵ ژانویه ۱۹۶۹، کاوشگر ونرا ۵ اتحاد جماهیر شوروی به سمت زهره پرتاب شد تا داده‌های جوی را به‌دست آورد.

ونرا نام مجموعه‌ کاوشگرهای فضایی می بود که اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۴ برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به سیاره زهره به فضا پرتاب کرد.

۱۶ کاوشگر به‌سوی این سیاره پرتاب شدند که از بین آن‌ها دو کاوشگر اول حتی نتوانستند از سطح زمین خارج شوند. ونرای هفتم، اولین کاوشگر از این سری می بود که برای فرودی نرم طراحی شد. ونرای چهارم نیز توانست اولین تصاویر و اطلاعات را به دانشمندان روسی مخابره کند.

برنامه ونرا چند دستاورد بزرگ در عرصه کاوش در فضا تشکیل کرد و در‌واقع از اولین دستگاه‌های ساخت انسانی می بود که داخل جو سیاره فرد دیگر شد.

با دقت به شرایط و سطح شدیداً ناهموار زهره، همه این سطح‌نشین‌ها تنها برای دقایقی یا حداکثر ساعاتی دوام می‌آوردند. ابزارها در هر مأموریت‌ ونرا متفاوت بودند، اما همه آن‌ها شامل دوربین‌ها و تجهیزات تجزیه‌و‌تحلیل جوی و خاک می‌شدند.

ونرا ۵ در بدو ورودش به زهره، یک کپسول به وزن ۴۰۵ کیلوگرم و حاوی ابزار علمی را از خود خارج کرد. در میانه فرود به سمت سطح زهره، چتر نجاتی باز شد تا شدت فرود را افت دهد.

فضاپیما پیش‌ از‌‌ آنکه از پای درآید درحالی‌که کپسول از چتر نجات معلق می بود، اطلاعات مربوط به جو زهره را به زمان ۵۳ دقیقه به زمین مخابره کرد.