یک روانشناس دانشگاه هیوستون با بازدید ۵۰ سال تحقیقات گوناگون درمورد خواب، دریافته است که افتخواب می‌تواند ما را غمگین کند، اضطراب را افزایش دهد و به‌طورکلی کارکرد عاطفی‌مان را تضعیف کند. یافته‌های این پژوهش قبول می‌کند که حتی وقتی که فقط به مقدار خفیفی افتخواب داریم، تغییرات منفی قابل اندازه‌گیری در ما به‌وجود می‌آید.

پروفسور روانشناسی دانشگاه هیوستون، «کندیس آلفانو» برای نگارش مقاله منتشرشده در Psychological Bulletin از ۵۰ سال تحقیق درمورد افتخواب و تأثیر آن بر خلق‌وخو منفعت گیری کرده است. بر پایه این مطالعه، بی‌خوابی یا کم‌خوابی فقط ما را خسته نمی‌کند، بلکه می‌تواند اضطراب را افزایش دهد، خلق‌وخو را بد کند و جهت تضعیف کارکرد عاطفی ما بشود.

تأثیرات منفی بی‌خوابی و کم‌خوابی

احساسات تقریباً بر همه جنبه‌های زندگی روزمره انسان حاکم است و به نظر می‌رسد محروم‌کردن خود از خواب تأثیراتی مخربی بر این جنبه از زندگی بشر می‌گذارد. این پژوهش مشخص می کند که حتی در مواقعی که خواب فقط به مقدار اندکی کمتر می‌بشود، تغییرات منفی قابل اندازه‌گیری در نحوه عکس العمل ما به این کم‌خوابی تشکیل می‌بشود.

استادیار دانشگاه مونتانا می‌گوید: «در جامعه‌ای که عمدتاً از خواب محروم هستیم، تعیین کمیت تأثیرات کم‌خوابی بر احساسات برای ترقی سلامت روانی حیاتی است.» این مطالعه جامع‌ترین ترکیب تحقیقات تجربی خواب و احساسات را تا به امروز مشخص می کند. بر پایه شواهد این پژوهش دوره‌های بیداری طویل، مختصر‌ترشدن زمان‌زمان خواب و بیداری‌های شبانه بر کارکرد عاطفی انسان تأثیر منفی می‌گذارد.

در این پژوهش داده‌های ۱۵۴ مطالعه در پنج دهه با ۵۷۱۵ شرکت‌کننده تجزیه‌وتحلیل شده است. در همه مطالعات، محققان خواب شرکت‌کنندگان را برای یک یا چند شب مختل کردند. در برخی آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان برای زمان طویل بیدار نگه داشته شدند. در برخی دیگر به آن‌ها اجازه داده شد کمتر از حد معمول بخوابند و برخی نیز به‌طور دوره‌ای در طول شب بیدار می‌شدند.

به‌طورکلی، محققان دریافتند که هر سه نوعِ از دست‌دادن خواب کامل تبدیل افت احساسات مثبت همانند نشاط و رضایت در بین شرکت‌کنندگان و این چنین افزایش علائم اضطراب همانند ضربان قلب سریع تر و افزایش نگرانی می‌گردد.

بر پایه این تحقیقات، بیشتر از ۳۰ درصد از بزرگسالان و تا ۹۰ درصد از نوجوانان به قدر کافی نمی‌خوابند.