۲ دسامبر ۱۹۹۳، شاتل فضایی اندور پرتاب شد تا اولین مأموریت سرویس‌دهی تلسکوپ فضایی هابل را انجام دهد.

ساخت شاتل اندور بعد از فاجعه انهدام فضاپیمای چلنجر در سال ۱۹۸۶، برای جایگزینی آن اغاز شد و نزدیک به پنج سال به طول انجامید.

اندور که جزو سه شاتل باقی‌مانده ناسا محسوب می‌بشود، از نظر تجهیزات مدرن‌ترین شاتل ناسا است. کامپیوترهای نیرومندتر و این چنین سیستم پیشرانه آن در نوع خود بی همتا بودند.

بازوی رباتیک که تجهیزبه یک دوربین پیشرفته و لیزر است، این امکان را به شاتل داده می بود تا هرگونه صدمه به بال‌ها و دماغه را اشکار و بازرسی کند. این فضاپیما بعد از بازسازی‌های مفصل، اکنون تجهیزبه ابزاری است که می‌تواند به شبکه برق ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل بشود.

اندور در دوران خدمت بیست‌ساله‌ خود، ۲۵ مأموریت را به پایان رسانده‌ و جمعاً ۱۴۸ فضانورد را به فضا برده‌ است. این شاتل آخرین مأموریت خود را در سال ۲۰۱۱ انجام داد و بعد از آن، همانند شاتل‌های دیگر بازنشسته شد.

مأموریت ده روزه اس‌تی‌اس ۶۱، پنج پیاده‌روی فضایی داشت. طی این مأموریت اپتیک معیوب تلسکوپ فضایی هابل تعمیر شد و به اخترشناسان امکان دید تازه و آشکار از فضا را داد.