۲۷ نوامبر ۲۰۰۱، تلسکوپ فضایی هابل سدیم را در جو HD 209458 b یا اوزیریس شناسایی کرد. این سیاره فراخورشیدی متعلق به دسته‌ای از سیارات به‌نام مشتری داغ است که به این سیاره در منظومه‌شمسی شباهت‌های بسیاری دارند.

مشاهدات ترانزیت قبلی توسط هابل و تلسکوپ‌های زمینی قبول کرد که این سیاره عمدتاً گازی است. نه مایع یا جامد، چون چگالی آن کمتر از چگالی آب است. اوزیریس به دور ستاره‌ای زرد رنگ همانند به خورشید به‌نام HD 209458 می‌چرخد و در فاصله ۱۵۰ سال نوری از ما در صورت فلکی پگاسوس قرار دارد.

اخترشناسان با منفعت گیری از تلسکوپ فضایی هابل اولین تشخیص مستقیم اتمسفر سیاره‌ای را انجام داده‌ند که به دور ستاره‌ای خارج از منظومه شمسی ما می‌چرخد.

مشاهدات بی همتا آنها مشخص می کند که با هابل و تلسکوپ‌های دیگر می‌توان ترکیب شیمیایی جو سیاره‌های بیگانه را اندازه‌گیری کرد و برای نشانگرهای شیمیایی حیات فراتر از زمین جستجو کرد.

ترکیب اتمسفر آن وقتی که سیاره فراخورشیدی از روبه رو ستاره مادرش عبور کرد، بازدید شد و برای اولین‌بار به اخترشناسان اجازه داد تا نور ستاره را در جو سیاره ببینند.

این چنین مشاهداتی به‌طور بالقوه می‌توانند اولین شواهد مستقیم برای حیات فراتر از زمین را با اندازه‌گیری بسیاری غیرعادی گازهای جوی ناشی از وجود موجودات زنده اراعه دهند.