در یک سناریوی ایده آل، تشکیل هر فیلمی از یک برنامه از قبل تعیین شده پیروی می کند و برای مخاطبان مشتاقی انتشار می بشود که سختکوشی همه افراد دچار در پروژه را تحسین می کنند. این چیزی است که زیاد تر فیلمسازان برای آن تلاش می کنند، اما حقیقت این است که همه فیلم ها هنگامی با سانسور یا ممنوعیت آشکار روبه رو می شوند، کار آسانی برای رسیدن به این مقصد ندارند. برعکس، یک فیلم می تواند به گونه ای تحول کند که حتی خود فیلمسازان بخواهند نامشان از پروژه کنار گذاشته بشود؛ کارگردانان حتی نام خود را در تیتراژ فیلم ها برای یک دوره از سال ۱۹۶۸ تا ۲۰۰۰ به “آلن اسمیتی” تحول می دادند تا نام خود را از هر پروژه ای که برای شراکت در آن حس شرمندگی می کردند، حذف کنند.

برخی موارد نیاز به تغییرات جزئی یا کنار گذاشتن نام یک طرف دچار در ساخت دارند. با این حال، دیگر فیلم ها برای هر چیزی، از نگرانی در رابطه محتوای آن گرفته تا او گفت و گو ها و تراژدی های روی صحنه، دچار سرنوشت زیاد بدتری می شوند. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به ۱۳ فیلم بدشانس و جنجالی که نمونه ای از اتفاقات شگفت و غریبی می باشند که می توانند علتشوند یک فیلم به نوعی ممنوع، سانسور یا بایکوت بشود و این که چطور برای زمان کوتاهی یا به طور نامحدود از دید عموم دور نگه داشته شوند.

۱۳- The Day The Clown Cried (1972)

روزی که دلقک گریست در رابطه یک دلقک سیرک آلمانی دلسرد و خسته به نام هلموت دورک (با بازی جری لوئیس، بازیگر و کارگردان مشهور) است که بعد از دچار شدن در یک درگیری همراه با مستی که در آن از رژیم بدگویی می کند، به اردوگاه کار اجباری نازی ها فرستاده می بشود. هلموت تصمیم می گیرد قبل از این که بچه ها به اتاق گاز فرستاده شوند، زمان خود را صرف سرگرم کردن آن ها کند.

با نگاهی به خلاصه داستان فیلم، بد نیست بدانید که این فیلم حتی در زمان آماده سازی پروژه هم او گفت و گو برانگیز به نظر می رسید. این جنجال ها تبدیل مشکلات مالی گوناگون و ناقص ماندن فیلم شد. در طول این سال ها، هر زمان که جری لوئیس در رابطه فیلم سخن بگویید می کرد، نارضیاتی خود را نسبت به آن نشان می داد و به نظر می رسید که از همه چیز این فیلم ناخشنود می بود. قسمت هایی از تصاویر این فیلم در اینترنت وجود دارد، اما تا این مدت نسخه تدوین شده ای از این فیلم دیده نشده است. تعداد معدودی این فیلم را دیده اند، که شامل هری شیرر، صداپیشه کارتون سیمپسون ها است، که فیلم را “زیاد نادرست” و “به شدت نابجا” خواند.

جری لوییس نسخه خود از این فیلم را تحت توافقی مبنی بر این که حداثل تا سال ۲۰۲۴ به نمایش در نیاید به کتابخانه کنگره اهدا کرد. در حالی که تا این مدت در دسترس نیست، تنها باید مقداری دیگر صبر کرد تا همه دنیا این فیلم بایکوت شده برای مدتی طویل را تماشا کنند.

۱۲- The Evil Dead (1981)

سپس از این که چهار دوست کتاب مردگان را در یک کابین دورافتاده اشکار کرده و می خوانند، شیاطین خفته ای را که در جنگل های اطراف زندگی می کنند احضار می کنند. این دوستان یکی بعد از فرد دیگر تسخیر می شوند و تنها یک بازمانده، اَش ویلیامز (با بازی بروس کمپبل) باقی می ماند تا در برابر موجوداتی که به گفتن مرده ها (deadite) شناخته می شوند، مبارزه کند.

فیلم مردگان شریر ساخته سم ریمی در ادامه به یکی از نمادین ترین فرنچایزهای ترسناک همه دوران ها تبدیل شد، به این علت قرار گرفتن آن در این لیست امکان پذیر برای برخی شگفتی آور باشد. با این حال، مردگان شریر اولین فیلمی می بود که گفتن “فیلم زننده” را بر پایه قانون انتشارات موهن دریافت کرد. بر پایه این قانون سانسور، فروش یا مالکیت ۷۱ فیلم ترسناک در بریتانیا غیرقانونی اظهار شد. این فهرستThe Burning, Cannibal Holocaust, Last House on the Left و I Spit on Your Grave نیز می شد.

این ممنوعیت از سال ۱۹۸۴ اغاز شده و تا اغاز دهه ۹۰ ادامه یافت. انتشار کردن فیلم مردگان شریر در چند سرزمین دیگر از جمله فنلاند، اوکراین و سنگاپور نیز ممنوع اظهار شد. همه این ها تنها علتشهرت زیاد تر شاهکار ترسناک سم ریمی شد و قسمت بسیاری از شهرت سریع آن به لطف بدنامی این فیلم در روزهای ابتدای انتشار کردن است.

۱۱- El Topo (1970)

فیلم ال توپو ساخته آلخاندرو خودوروسکی که در معنویت و عرفان غرق شده است، زندگی یک مسافر تنها از هفت تیرکشی تا یک هنرمند منقلب شده را جستوجو می کند. بخشی از جریان “دیوانگی فیلم نیمه شب” که ظهور کارگردانان فرد دیگر چون دیوید لینچ و جان واترز را به همراه داشت، ال توپو توسط هنرمندان و تماشاگران به یک شکل مورد حمایتقرار گرفت، تا جایی که فیلم بعدی این کارگردان به نام کوهستان مقدس (The Holy Mountain) با پشتیبانی مالی جان لنون و یوکو اونو ساخته شد. این فیلم تاثییر بسیاری از دو تاثییر ادبی مشهور این چنین او گفت زرتشت و ذن، گوشت و استخوان گرفته می بود.

ملزوم به ذکر است که ال توپو از همان ابتدا با چالش هایی روبرو می بود. محتوای جنجالی این فیلم علتشد که انتشار کردن آن در سرزمین مکزیک ممنوع اظهار بشود، تنها بعد از این که سه بار نمایش آن خشم مردم این سرزمین را برانگیخت. علاوه بر این، جذابیت «فیلم نیمه شبی» این فیلم جمعیتی وفادار اما محدود را به خود جلب کرد و توانایی فیلم برای فراتر رفتن از فضاهای سینمایی زیرزمینی مناسب را محدود کرد. این عناصر فیلم را به دنیایی ممنوعه و محدود و انتشار کردن زیرزمینی کشاند.

با فراگیر شدن رسانه های خانگی، فرصتی پیشامد تا ال توپو مجدد برای مخاطبان تازه انتشار بشود. با این حال، مشاجره ای بین الخاندرو خودوروفسکی و آلن کلین، مدیر برنامه های گروه بیتلز و مالک شرکت ضبط موسیقی ABKCO رقم خورد. کلین به تامین بودجه فیلم ها پشتیبانی کرده می بود و بعد از عقب نشینی خودوروفسکی، کلین قول داد که دیگر اجازه نمایش فیلم هایش را ندهد. این کار تبدیل سرکوب ۳۰ ساله ال توپو و کوهستان مقدس شد. این دو در نهایت درست قبل از درگذشت کلین با هم آشتی کردند و شاهکار ال توپو اکنون به طور اچ دی و کاملاً بدون سانسور در دسترس است.

۱۰- The Devils (1971)

بر پایه رویدادهای واقعی از فرانسه قرن هفدهم و برگرفته از کتاب غیر داستانی شیاطین لودون تاثییر آلدوس هاکسلی، فیلم شیاطین ساخته کن راسل داستان کشیش اوربان گراندیه را روایت می کند. به طور خاص، این فیلم داستان اتهامات جادوگری و دادگاه متعاقب گراندیه را روایت می کند، بعد از این که گروهی از راهبه های اورسولین علیه این شخصیت محبوب محلی ادعاهایی را نقل می کنند.

در حالی که شیاطین به طور کامل ممنوع نشده است، چندین صحنه از فیلم از هر نسخه ای حذف شده است که اشکار کردن نسخه بدون سانسور را زیاد دشوار می کند. مهم ترین صحنه مربوط به یک عیاشی جنسی راهبه ها است که در آن عکس مسیح را مخدوش می کنند. جای شگفتی ندارد که تعداد بسیاری از مردم با این سکانس خاص مشکل داشتند و این فیلم عکس العمل ها و سانسور بسیاری را در سرزمین بریتانیا و این چنین در سطح بین المللی از جانب گروه های مذهبی ناظر می بود. با دقت به این که برخی از صحنه های حذف شده به مقدار بسیاری برای دیدگاه کن راسل حیاتی بودند، تعداد بسیاری این فیلم را به علت سانسورهای زیاد، ناقص برداشت می کنند. افرادی که کل فیلم را دیده اند می توانند به قوت و اهمیت آن صحنه ها پی ببرند.

عکس العمل تند بینندگان تنها قسمت کوچکی از معضلاتی می بود که تشکیل این فیلم را دچار مشکل کرد و عکس العمل سانسورچی ها و مردم را به جستوجو داشت. ریچارد کروس، نویسنده فیلم، کتابی با گفتن Raising Hell: Ken Russell and the Unmaking of The Devils انتشار کرد که جزئیات بسیاری در رابطه این پروژه آشکار می کند؛ صرف نظر از این که فیلم را دیده باشید یا نه، خواندن این کتاب دلنشین خواهد می بود.

۹- Noah’s Ark (1928)

در حالی که مایکل کورتیز، کارگردان، در ادامه به یکی از مشهورترین و موفق ترین فیلمسازان هالیوود در روزهای اولش تبدیل شد، میراث او برای همیشه با بی توجهی خودخواهانه او نسبت به دیگران که علتمرگ تعدادی در محل فیلمبرداری فیلم کشتی نوح گردید، لکه دار خواهد ماند. برای صحنه سیل، کورتیز دستور داد که یک سیل نسبتاً واقعی بر روی تعداد بسیاری از هنروران که در اطراف کشتی جمع شده بودند، جاری بشود، اما او هیچ عمل احتیاطی ایمنی انجام نداده یا به هیچ یک از هنروران در این مورد هشدار نداد. این اتفاق تبدیل مرگ سه نفر، قطع یک پا و جراحت های بی شمار فرد دیگر شد (جان وین جوان نیز نزدیک می بود جانش را از دست بدهد).

فیلم با استقبال خوبی روبه رو نشد و بعد از استقبال ضعیف، قسمت بسیاری از فیلم حذف شد. یک نسخه از فیلم با نزدیک به ۲۰ دقیقه حذفیات وجود دارد، اما کل فیلم اکنون یک فیلم از دست رفته و گمشده محسوب می بشود.با سانسورهای زیاد که به نظر درست نیز بودند، این تراژدی تبدیل قوانین جدیدی در رابطه ایمنی فیلم ها شد، اما مجازات ها باید شدیدتر می می بود.

۸- In The Realm of the Senses (1976)

در رابطه رابطه پرشور بین سادا آبه، یک فاحشه اسبق که اکنون خدمتکار هتل شده است، و کیشیزو ایشیدا، صاحب هتل، فیلم در قلمرو احساسات رابطه پرتنش و خشن این دو را جستوجو می کند. این فیلم بر پایه یک جنایت واقعی که مردم ژاپن را شوکه و وحشت زده کرد ساخته شده، ماجراهای پیش از قتل ایشیدا و قطع عضو آلت تناسلی معشوقه اش توسط آبه را روایت می کند، عضو قطع شده ای که بعدها اشکار شد آبه آن را همراه خود داشته است.

فیلم ناگیسا اوشیما که تا این مدت هم در سرزمین ژاپن ممنوع است و تنها نسخه سانسور شده ای از آن حاضر است، در چند سرزمین برای محتوای جنسی خود ناظر سانسور می بود.با این حال، این فیلم از پرونده سادا آبه نیز فراتر رفت. آبه سپس از این فیلم به یک نیمچه سلبریتی شگفت تبدیل شد و چندین فیلم اقتباسی از آن ساخته شد و حتی در فیلم آنتالوژی جنایی به کارگردانی ترو ایشی برای زمان کوتاهی وجود یافت.

این فیلم به نشان دادن عکس فرهنگی منفی از ژاپن متهم می بود، علیرغم این که تعداد بسیاری چهره ای رمانتیک از اعمال آبه به گفتن یک «جنایت از روی عشق» قابل تحسین اراعه می کردند. قابل ذکر است که تعداد بسیاری از فیلم های با تم بزرگسالانه دهه ۷۰ (فیلم های صورتی) بر مردانی در موقعیت غالب در روابط تمرکز داشتند و معکوس کردن این رابطه نقش مهمی در قبیح نمود کردن این فیلم داشت. به علت حساسیت فرهنگی به نقش های جنسیتی و به عکس کشیدن خشونت جنسی، در نهایت در قلمرو احساسات در ژاپن را به یک فیلم ممنوعه منحصر به فرد تبدیل کرد.

۷- Mondo Trasho (1969)

موندو تراشو یکی از اولین ساخته های کارگردان مشهور جان واترز است که یک روز از زندگی یک راننده قاتل و قربانی هایش را روایت می کند. این فیلم که دیالوگ های مقداری دارد، نماهای کمدی سیاهی را اراعه می دهد در حالی که شخصیت مشهور دیواین، تمرکز مهم داستان را به خود تعلق می دهد.

موندو تراشو تنها یکی از نمونه های تعداد بسیاری از فیلم هایی است که به علت تخطی از قوانین کپی رایت از توزیع آن ها جلوگیری می بشود و این افتخار را با فیلم کالت کلاسیک مشهوری همانند The Decline of Western Civilization شریک است. اساساً، جان واترز جوان با موسیقی که دوست داشت، فیلم را ساخت و هیچ زمان مجوز یا لایسنسی برای آن نگرفت.

این نوشته با سبک زیبایی شناسی و رویکرد پانک واترز در ابتدای دوران حرفه ایش منطقی به نظر می رسید. با این حال، بدنامی در آن مقطع در قیاس با نگه داری یکپارچگی فیلم و در دسترس قرار دادن آن فراتر از مخاطبان محلی، مورد دقت واترز نبوده است. هر نسخه فیزیکی از فیلم در فرمت VHS اساساً دست نیافتنی است، چرا که تلاش برای فروش آن ها تبدیل توقیف سریع و حکم دادگاه منجر خواهد شد.

۶- ۱۰۰ Years (2015)

در نوامبر ۲۰۱۵ اظهار شد که داستان فیلم ۱۰۰ سال به همراه خود فیلم مخفی نگه داشته شده است. این فیلم با بازی جان مالکوویچ و با همکاری LOUIS XIII Cognac قرار است در سال ۲۱۱۵ اکران بشود و در واقع ادای احترامی به روال صد ساله ساخت این کنیاک مشهوراست. بلیت های اکران این فیلم به طور ۱۰۰۰ قطعه فلزی یادبود ساخته شده اند که قرار است تحویل تماشاگران داده شوند.

به گفتن یک کمپین تبلیغاتی به وضوح پر از جاه طلبی، ۱۰۰ سال با این مقصد ساخته شد که هیچ کس از این پروژه مطلع است زمان دیدن آن را در طول عمر خود نداشته باشد. گمان این که این فیلم سریعتر از موعد به بیرون درز کند دور از انتظار به نظر می رسد، چرا که فیلم در یک گاوصندوق با فناوری پیشرفته در پشت یک شیشه ضد گلوله نگهداری می بشود که به طور خودکار در ۱۸ نوامبر ۲۱۱۵ باز خواهد شد – مگر این که یک تیم سارقان گاوصندوق تصمیم بگیرند که باید فیلم را ببینند. صرف نظر از این که چه احساسی نسبت به این رویکرد برای انتشار کردن این فیلم دارید، سکوت موثر آن تنها علتمی بشود که قیمت دقت را داشته باشد؛ به جز در صورت پیشرفت در فناوری ضد پیری، هیچ کس بعد از خواندن این مقاله به دیدن این فیلم نخواهد رفت.

۵- Wake in Fright (1971)

فیلم استرالیایی بیدار شدن در وحشت داستان یک معلم مدرسه جوان را جستوجو می کند که بعد از گم شدن در یک شهر وحشی و تهدیدآمیز در سرزمین استرالیا، دچار انحطاط اخلاقی شخصی می بشود. این فیلم که برداشتی ترسناک از وحشت هایی است که انسان های خرد شده به بار آورده اند، بشریت را در پست ترین حالت خود نشان می دهد.

بیدار شدن در وحشت در خارج از استرالیا با استقبال قابل توجهی روبه رو شد، اما به عکس کشیدن استرالیایی ها به گفتن احمق های الکلی یا وحشیان بیرحم،در خود استرالیا زیاد مورد استقبال قرار نگرفت. علاوه بر این، فیلم شامل صحنه ای است که شامل شکار کانگوروها می بود که علتخشم زیاد تر و نوشته سانسور شد.در نهایت، فیلم ممنوع نشد، اما با جنجالی شدن و بازاریابی ضعیف، شناخته نشده باقی ماند که تبدیل ناکامی کامل در گیشه شد. با این حال، محتوای تکان دهنده، انتشار کردن این فیلم را در کشورهای دیگر ممنوع کرد.

وقتی که نگاتیو مهم گم شد، فیلم بیدار شدن در وحشت نیز از دست رفت؛ قطعاً دقت چندانی به نگه داری فیلمی که به سختی در گیشه ناکامی خورد و برای اندوخته گذاران زیان سنگینی به همراه داشت، نخواهد شد. خوشبختانه سی سال سپس برایان وست، فیلمبردار فیلم، نگاتیوهای مهم را یک هفته قبل از این که سوزانده شوند، اشکار کرد. این کار تبدیل بازسازی و تمجید مجدد از فیلمی شد که بعد از اکران چنان بدنام شده می بود که آن را به گمنامی کشاند.

۴- Cannibal Holocaust (1985)

یک تیم نجات به رهبری انسان شناس، هارولد مونرو داخل جنگل های بارانی آمازون می بشود تا گروهی از فیلمسازان گمشده را اشکار کنند. آن ها هنگامی فیلم متعلق به فیلمسازان گمشده را کشف می کنند، فهمید می شوند که درگیری آن ها با یک قبیله تبدیل مرگشان شده است. این فیلم با روبروی هم قرار دادن مدرنیته و باورها و سنت های قدیمی، با رویکرد منحصر به فرد خود، از جمله نمونه ای اولیه از ژانر ویدیو اشکار شده در ترکیب با خشونت و قساوت بی حدوحصر، بینندگان را شوکه کرد.

کانیبال هولوکاست در سراسر جهان با سانسور و ممنوعیت شدید روبه رو شد. این شامل قرار گرفتن فیلم در فهرست «فیلم های موهن» می بود که علتشد فیلم بلافاصله با آن برچسب زشتی که رویش درج شده می بود، بدنام بشود. با این حال، قرار گرفتن روبرتو دیوداتو در این لیست مقداری فراتر از این است، چرا که این کارگردان به تهمت قتل محاکمه نیز شد.

این فیلم یک قطعه دلنشین از تاریخ سینماست- در کنار مورد فیلم Guinea Pig 2: Flower of Flesh and Blood که چارلی شین قانع شده می بود یک فیلم مستند واقعی است و علتیک تحقیقات پلیسی جهانی شد – جایی که سانسورچی ها معتقد بودند که دیوداتو بازیگرانش را کشته است. این نوشته به دادگاه کشیده شد و بخشی از علت رسیدن به این نقطه، خواست دیوداتو از بازیگرانش برای مخفی ماندن در دوران تبلیغات فیلم می بود. هنگامی که بازیگران زنده و سالم ظاهر شدند، اتهامات کنار گذاشته شد و این نوشته تنها به تشدید خواست ها برای ممنوع شدن کانیبال هولوکاست اضافه کرد. احتمالا مردگان شریر اولین فیلم ترسناکی باشد که برچسب «فیلم موهن» را دریافت کرد، اما کانیبال هولوکاست به راحتی بدنام ترین فیلم تاریخ سینماست.

۳- The Manson Family (1997)

فیلم خاندان مانسون یا خانواده مانسون ساخته جیم ون ببر با یادآوری جنایات خانواده مانسون و درهم آمیختن آن ها با پیروان مدرنی که کلام مانسون را به گفتن انجیل در نظر می گیرند، زندگی خانواده مانسون را در مزرعه اسپان و قتل های بعدی آن ها که شامل پرونده هولناک شارون تیت می بود، به عکس می کشد. این فیلم به بازدید میراث و جنایات این فرقه بدنام از طریق یک رویکرد روانی و استثماری به این پرونده مشهور می پردازد.

انتشار کردن فیلم خانواده مانسون بیشتر از ۱۵ سال طول کشید. فیلمبرداری فیلم خود هشت سال طول کشید و تدوین و منفعت گیری از فیلم های مستند نیز زمان بیشتری به این فرآیند اضافه کرد. یک مورد خودسانسوری نیز روی نسخه نهایی مورد نظر کارگردان انجام شد، چرا که اضافه شدن صحنه های تازه علتبه تعویق افتادن مداوم محصول نهایی می شد – به طوری که فیلم سال ها در خانه او بوده و انتظار تکمیل شدن را می کشید. این چنین این دوره هشت ساله بازیگران فیلم را تحت سختی قرار می داد که نمی دانستند مشارکتشان در ساخت خانواده مانسون چه خواهد شد. عوامل مختلفی علتبه تاخیر افتادن انتشار کردن فیلمی شد که اگر کارگردان دیدگاه خود را بی خیال نمی شد یا احتمالا از ابتدا برنامه مشخصی برای این پروژه داشت، می توانست سریعتر اکران بشود.

۲- At Midnight I’ll Take Your Soul (1964)

اولین فیلم در سه گانه جو تابوت ساز (Coffin Joe)، نیمه شب روحت را می گیرم در رابطه یک تابوت ساز و مرده شور است که وسواس دستیابی به جاودانگی از طریق داشتن یک پسر را دارد. هنگامی با یک زن جوان آشنا می بشود، فکر می کند که همسر ایده آل خود را اشکار کرده است، اما هنگامی بعداً با یک کولی روبه رو می بشود، این کولی به او می گوید که در روز مردگان، او روح خود را به شیطان می سپارد.

خوزه موجیکا مارینز که زیاد تر با نام های زی دو کایکسائو یا “کافین جو” شناخته می بشود، شخصیتی معمایی و شگفت در عصری ز سینمای وحشت است که زیاد تر نادیده گرفته می بشود که توزیع و شناخت گسترده یک فیلم برزیلی را تقریباً غیرممکن می سازد. این را هم اضافه کنیم که این اولین فیلم ترسناک برزیلی می بود و گمان خبرساز شدن آن در خارج از سرزمین برزیل تقریباً ناممکن می بود تا این که عصر اینترنت اجازه داد فیلم های کافین جو توسط مخاطبان تازه دیده شوند.

با این حال، “اولین” بودن در یک جامعه تحت یک حکومت نظامی، فرمولی کافی برای روبه رو با معضل سانسور است، به اختصاصی وقتی که شما تم های بی دینی را در یک سرزمین به شدت مذهبی گفتن می کنید. همه فیلم های مارینز به شدت سانسور شدند و شخصیت کافین جو تنها اجازه داشت در هذیان ها، خیال پردازی ها یا پیش درآمد فیلم های سانسور شده ظاهر بشود. با این وجود، خوزه موجیکا مارینز به نماد دوست داشتنی سینمای برزیل تبدیل شد و برای به چالش کشیدن هنجارهای مرسوم و بازی های فراموش نشدنی اش در قالب چهره ترسناک گوتیک، زی دو کایکسائو، چهره ای قابل احترام است.

۱- Salo, or the 120 Days of Sodom (1977)

گروهی از فاشیست های فاسد ۹ دختر و پسر نوجوان را در زمان چهار ماه تحت شکنجه هایی شامل اعمال خشونت آمیز، منحرفانه و غیرقابل توصیف از وحشی گری قرار می دهند. سالو یا ۱۲۰ روز سودوم که در یک مکان دورافتاده در طول اشغال ایتالیا توسط فاشیست ها روایت می بشود، نقدی بر فاشیسم و نگاهی بدون روتوش به افراط و تفریط های وحشتناکی است که مردم تحت سیستم های فاسد اتخاذ خواهند کرد.

سالو یا ۱۲۰ روز سودوم شناخته شده ترین نمونه سانسور در سینماست و هر فهرستی بدون نام بردن از این فیلم ناقص خواهد می بود. به چالش کشیدن یک دولت فاشیستی و نشان دادن این که آنها انحراف جنسی و خشونت شدید را از طریق فساد ترویج می کنند، به شکلی مورد انتظار با سانسور روبه رو شد. این مسئله را هم اضافه کنیم که این محتوا که بر پایه کارهای مارک دی سید، سادیست مشهور ساخته شده می بود، حاوی اعمال خشونت آمیز غیرقابل توصیفی علیه کودکان می بود و به محض این که سانسورچی ها از آن آگاه شدند، مطابق انتظار، این فیلم در سراسر جهان ممنوع شد.

تا این مدت هم تا به امروز فکر می بشود که قتل وحشیانه کارگردان، پیر پائولو پازولینی، به انتشار کردن این فیلم مربوط بوده است. تنها دو هفته بعد از انتشار کردن اولیه (۱ – ۲ نوامبر ۱۹۷۵)، هیچ راه بهتری جز کشتن سازنده برای ساکت کردن یک بدگوی قوت های حاکم وجود نداشت و بدین ترتیب پازولینی کشته شد. اگر چه این پرونده هیچ زمان حل نشده است، اما با دقت به هرج و مرج بعد از انتشار کردن فیلم، این گمانه زنی در رابطه کشته شدن پازولینی توسط دولت زمان قابل توجیه به نظر می رسد.