۱۰ نوامبر ۱۹۷۰، اتحاد جماهیر شوروی مأموریت بدون سرنشین لونا ۱۷ را به سمت ماه پرتاب کرد.

لونا ۱۷ در ۱۵ نوامبر ۱۹۷۰ داخل مدار ماه شد. فضاپیما دارای محموله‌ای به‌نام لونوخود ۱ می بود. این اولین دستگاه از سری ربات‌های ماهگرد رباتی می بود.

لونوخود به یک آنتن مخروطی شکل، یک آنتن مارپیچ زیاد جهت‌دار، چهار دوربین تلویزیونی و دستگاه‌های قابل گسترش اختصاصی برای ضربه به خاک ماه و آزمایش چگالی خاک و خواص مکانیکی تجهیزمی بود.

لونا ۱۷ به سلسله پیروزی‌های خود در اکتشاف ماه که توسط لونا ۱۶ و زوند ۸ اغاز شده‌ می بود، در ادامه گفت. انرژی این وسیله نقلیه توسط یک آرایه سلول خورشیدی نصب‌شده در تکه زیرین درب آن فراهم می‌شد.

لونوخود قرار می بود تا سه روز قمری کار کند، اما درواقع یازده روز قمری کار کرد و بیشتر از ۵۰۰ آزمایش خاک ماه را انجام داد. این ماه‌نورد داده‌های ارزشمندی درمورد ترکیب سنگ سطح، نماهای نزدیک از توپوگرافی محلی و اندازه‌گیری‌های مهندسی آن ارسال کرد.