۲۹ اکتبر ۱۹۹۸ جان گلن در سن ۷۷ سالگی با پرواز توسط شاتل فضایی دیسکاوری، تبدیل به مسن‌ترین فضانورد جهان شد.

جان گلن

گلن قبل از پیوستن به ناسا، خلبان جنگنده برجسته‌ای در جنگ جهانی دوم، جنگ داخلی چین و جنگ کره بود. او در سال ۱۹۶۲ به‌عنوان اولین فضانورد آمریکایی انتخاب شد که به دور زمین چرخید.

جان گلن در ژانویه ۱۹۶۴ از ناسا استعفا داد. او که یکی از اعضای حزب دموکرات بود، برای اولین‌بار در سال ۱۹۷۴ در مجلس سنا انتخاب شد و به مدت ۲۴ سال، تا ژانویه ۱۹۹۹ آنجا خدمت کرد.

او اولین‌بار در هشت سالگی با پدرش که عضو هیئت اعزامی به جنگ بود، پرواز با هواپیما را تجربه کرد و از آن زمان مجذوب پرواز شد. پس از اتمام کالج، گلن مجوز خلبانی خصوصی و اعتبار دوره فیزیک را به‌صورت رایگان از طریق برنامه آموزش خلبانی غیرنظامی در سال ۱۹۴۱ به دست آورد.

۴ اکتبر ۱۹۵۷ بود که اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره خود اسپوتنیک ۱ را به فضا پرتاب کرد. این امر به اعتماد آمریکا به برتری تکنولوژیک خود لطمه زد و این جایی بود که مسابقه فضایی آغاز شد.

جان گلن برای استخدام به‌عنوان فضانورد درخواست داد و جزو اعضای اولین گروه فضانوردی بود که با نام مرکوری- ۷ انتخاب شد.

پرواز دوباره

در سال ۱۹۹۵، گلن کتاب فیزیولوژی و پزشکی فضایی را خواند که توسط پزشکان ناسا نوشته شده‌ بود. او متوجه شد که بسیاری از تغییراتی که در طول پرواز فضایی در ویژگی‌های فیزیکی یک انسان رخ می‌دهد، همان تغییراتی است که در نتیجه پیری ایجاد می‌شود.

او فکر می‌کرد که ناسا باید یک فرد مسن را به یک مأموریت با شاتل بفرستد و باید او باشد. از سال ۱۹۹۵، او شروع به قانع‌کردن مدیر ناسا، دن گلدین، برای این مأموریت کرد.

گلدین گفت که اگر دلیل علمی وجود داشته باشد و او بتواند همان معاینه فیزیکی را که فضانوردان جوان انجام داده بودند، بگذراند، این درخواست بررسی خواهد شد. گلن درمورد این موضوع تحقیق کرد و معاینه فیزیکی را پشت سر گذاشت. در ۱۶ ژانویه ۱۹۹۸، دن گلدین اعلام کرد که گلن بخشی از اس‌تی‌اس-۹۵ خواهد بود.

ناسا و مؤسسه ملی پیری (NIA) قصد داشتند از گلن به‌عنوان یک سوژه آزمایشی برای تحقیقات استفاده کنند. او علاوه بر این آزمایشات، عکاسی و فیلم‌برداری پرواز را نیز بر عهده داشت.