۱۳ اکتبر ۱۷۷۳ ستاره‌شناس فرانسوی، «شارل مسیه»، کهکشان گرداب را کشف کرد. گرداب اولین کهکشانی بود که به‌عنوان کهکشان مارپیچی طبقه‌بندی شد.

این کهکشان که با نام مسیه ۵۱ نیز شناخته می‌شود، در فاصله ۳۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد. بازوهای مارپیچ آن توسط فعل و انفعالات با کهکشان همسایه‌اش ایجاد شده‌ است. اندازه آن نیز حدود ۸۸ درصد کهکشان راه شیری است و ۱۰۰ میلیارد ستاره را در خود جای داده‌ است.

قدر ظاهری آن ۸.۴ است و در ماه مه (اواسط اردیبهشت) با تلسکوپ کوچک به‌راحتی قابل مشاهده است. نمای زیبای گرداب و نزدیکی آن به زمین به اخترشناسان اجازه می‌دهد تا ساختار کهکشان‌های مارپیچی کلاسیک و فرآیندهای ستاره‌سازی را مطالعه کنند.

«ویلیام بارسونز» کسی بود که در سال ۱۸۴۵، توسط یک تلسکوپ بازتابی ۷۲ اینچی متوجه شد که گرداب ساختاری مارپیچی دارد. اما در آن زمان هیچ روشی برای تعیین فاصله اجرام وجود نداشت، بنابراین اعتقاد بر این بود که گرداب بخشی از کهکشان راه شیری و احتمالاً یک سحابی است.

کهکشان مارپیچی نوعی از کهکشان است که در آن ستارگان، گازها و دیگر ذرات غبار کیهانی به‌صورت مارپیچی دور برآمدگی مرکزی کهکشان می‌چرخند. حدس ستاره‌شناسان این است که آن برآمدگی از یک سیاه‌چاله تشکیل شده‌ باشد.