۶ اکتبر ۱۹۹۵ اولین سیاره فراخورشیدی با نام ۵۱ پگاسی بی یا دیمیدیوم توسط دو اخترشناس سوئیسی کشف شد.

سیارات فراخورشیدی، سیاراتی هستند که به دور ستاره‌ای شبیه به خورشید می‌چرخند. این کشف که توسط دیدیه کولوز و میشل مایور صورت گرفت، پیشرفتی را در تحقیقات نجومی رقم زد‌. آنها توسط این کشف، جایزه نوبل فیزیک ۲۰۱۹ را دریافت کردند.

اهمیت کشف اولین سیاره خورشیدی آنجاست که جستجو برای جهان‌های جدید را آغاز کرد و سؤالات جدیدی را در ذهن ستاره‌شناسان ایجاد کرد.

۵۱ پگاسی بی مشتری داغ نامیده شد، زیرا جرم آن ۴۶ درصد مشتری و شعاع آن ۱.۹ برابر این سیاره بود. از آن موقع سیارات غول‌پیکر گازی که بسیار نزدیک به دور ستاره نزدیک خود می‌چرخند را مشتری داغ می‌نامند.

این سیاره با استفاده از طیف‌سنجی حساسی کشف شد که می‌توانست تغییرات جزئی و منظم سرعت را در خطوط طیفی ستاره با سرعت حدود ۷۰ متر در ثانیه تشخیص دهد. این تغییرات ناشی از تأثیرات گرانشی سیاره از فاصله ۷ میلیون کیلومتری ستاره است.

۵۱ پگاسی بی فقط در چهار روز زمینی به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، به این معنی که در مداری با فاصله ۸ میلیون کیلومتری از ستاره قرار دارد. سیاره به‌طور جزر و مدی به ستاره خود قفل شده است و همیشه همان سمت را به آن نشان می‌دهد. گازهای تشکیل‌دهنده آن به‌قدری داغ هستند که سیاره به رنگ قرمز می‌درخشد.

ممکن است ابرهای سیلیکات در جو ۵۱ پگاسی بی وجود داشته باشد. در سال ۲۰۱۷ آثاری از آب در جو این سیاره کشف شد.