۱۱ سپتامبر ۱۹۹۷ نقشه‌بردار سراسر مریخ توانست به مدار سیاره سرخ برسد. سپس تا سال ۲۰۰۶ به کاوش خود ادامه داد و بیش از ۲۰ هزار بار دور این سیاره چرخید.

به‌عنوان بخشی از برنامه بزرگ‌تر اکتشاف مریخ، این نقشه‌بردار نظارت جوی را برای مدارگردهای دیگر انجام داد و با شناسایی مکان‌های فرود احتمالی و انتقال تله‌متری سطح به مریخ‌نوردان و مأموریت‌های فرودگر کمک کرد.

نقشه‌بردار سراسر مریخ مأموریت اولیه خود را در ژانویه ۲۰۰۱ به پایان رساند. در مرحله سوم مأموریت توسعه‌یافته خود قرار داشت که در ۲ نوامبر ۲۰۰۶، نتوانست به پیام‌ها و دستورات پاسخ دهد.

تلاش برای تماس مجدد با فضاپیما و حل مشکل شکست خورد و ناسا رسماً در ژانویه ۲۰۰۷ به این مأموریت پایان داد.

یافته‌های نقشه‌بردار سراسر مریخ

با مطالعه مریخ برای چندین سال مریخی، این نقشه‌بردار شکل‌گیری خندق، مسیرهای تخته سنگی جدید و دهانه‌های برخوردی که اخیراً شکل‌گرفته را در جنوب مشاهده کرد.

این مأموریت کل سطح مریخ، اتمسفر و فضای داخلی مریخ را بررسی کرد. فضاپیما دریافت که سیاره سرخ دارای الگوهای آب و هوایی بسیار تکرارپذیر است. الگوهای آب و هوایی مشاهده‌‌شده‌ توسط آن شامل برخی طوفان‌های گردوغبار بود.

مجموعه‌ای از تصاویر با وضوح بالا از نقشه‌بردار مریخ، خندق‌ها و جریان‌های زباله را مستند کرد که نشان می‌دهد منابع آب مایع زمانی در سطح سیاره یا نزدیک آن وجود داشته است.

یافته‌هایی از این دست نشان داده است که مریخ یک سیاره پویا با سابقه تغییرات فصلی و طولانی مدت ثبت شده در سطح آن است.